Villa Mondragone
Villa Mondragone is 'n patrisiese villa wat oorspronklik in die gebied van die Italiaanse gemeente Frascati (Latium, sentraal- Italië ) geleë was, en nou as in die gebied van Monte Porzio Catone (Alban Hills) geag word. Dit lê op 'n heuwel 416m bo seespieël, in 'n gebied genaamd, Castelli Romani weens die vele kastele en villas en ongeveer 20 kilometer (12 myl) suidoos van Rome, naby die antieke stad Tusculum.
Konstruksie het in 1573 begin deur kardinaal Mark Sittich von Hohenems Altemps, wat opdrag vir die ontwerp daarvan en ook vir die Palazzo Altemps in sentraal Rome aan Martino Longhi die Ouere gegee het, op die terrein van die oorblyfsels van 'n Romeinse villa van die konsulêre familie van die Quinctilii.
Pous Gregorius XIII, wie se heraldiese draak daartoe aanleiding gegee het dat die villa "Mondragone" genoem word, het die villa gereeld as 'n somerwoning benut, as gas van kardinaal Altemps. Dit was by die Villa Mondragone dat Gregory in 1582 die dokument (die pouslike bul "Inter gravissimas") afgekondig het wat die hervorming van die kalender begin het wat tans gebruik word en wat bekend staan as die Gregoriaanse kalender.[1]
Villa Mondragone was op die hoogtepunt van sy prag gedurende die tydperk van die Borghese-familie (insluitend kardinaal Scipione Borghese en Pous Paul V), wat dele van hul kuns- en oudhedeversamelings daar uitgestal het (insluitend die Antinous Mondragone wat sy naam aan die villa ontleen het).
Ander pouse wat lang tydperke in Villa Mondragone deurgebring het, sluit Clemens VIII en Paul V in. In 1620 het die eienaars van die villa die Mondragone-biblioteek aan die Vatikaan-biblioteek bemaak.[2]
Vanaf 1626 het pous Urbanus VIII besluit om Villa Mondragone te verlaat ten gunste van die pouslike woning van Castelgandolfo.
In 1858 was George Sand 'n gas in die villa, en het daar 'n geskikte atmosfeer gevind vir die toonsetting van haar roman La Daniella. In 1865 het die Jesuïete dit omskep in 'n kollege, die Nobile Collegio Mondragone, vir jong aristokrate, wat tot 1953 daar bedrywig was[3]
Tydens die Tweede Wêreldoorlog is die kollege ook gebruik as 'n skuilplek vir ontruimdes.
In 1981 is die villa deur die Orde van die Jesuïete aan die Universiteit verkoop, waar die Villa steeds vanaf die moderne tyd 'n perifere setel van die Universiteit van Rome Tor Vergata is.
In 1912 het Wilfrid Michael Voynich die beroemde Voynich-manuskrip van die Jesuïete by die Villa Mondragone bekom. Die fasiliteit, wat fondse nodig gehad het, het op 'n diskrete wyse sommige van sy besittings verkoop. Voynich het 30 manuskripte aangekoop, waarvan een later as die Voynich-manuskrip bekend sou staan, alhoewel die werk self na bewering uit die vroeë 15de eeu dateer. Daar is egter onenigheid onder navorsers oor die oorsprong daarvan.[4]
Sien ook[wysig | wysig bron]
- Lys van Jesuïete-plekke
Verwysings[wysig | wysig bron]
- ↑ Villa Mondragone, Tor Vergata University: https://web.uniroma2.it/en/contenuto/villa_mondragone
- ↑ Villa Mondragone, la villa dei papi: https://www.villamondragone.it/ Geargiveer 8 April 2023 op Wayback Machine
- ↑ From The Collegio Romano To The Villa Mondragone: http://www.voynich.nu/extra/xc/CRtoVM.htm
- ↑ Voynich manuscript: https://www.britannica.com/topic/Voynich-manuscript
Bronne[wysig | wysig bron]
- Tracy Lee Ehrlich: Landskap en identiteit in die vroeë moderne Rome. Cambridge University Press, 2002.
- Tracy Lee Ehrlich: Die Villa Mondragone en vroeë sewentiende-eeuse Villeggiatura by Frascati . Verhandeling Columbia Universiteit, UMI, 1995.
- Laura Marcucci, Bruno Torresi: Declino e rinascita di Villa Mondragone: progetti, restaurant, trasformazioni. In: Quaderni dell'instituto di storia dell'architettura. 1983, S. 471–490.
- Wells Clara Louisa The Alban Hills, Vol. I: Frascati – 1878 uitgewer: Barbera, Rome, Italië – OCLC 21996251
