Villa Philmonte

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie



Villa Philmonte

naby Cimarron, Nieu-Meksiko

Vlag van Verenigde State van Amerika Verenigde State


Opgerig

1926–1927


Boustyl

Spaans-Amerikaanse Sendingstasiestyl
(Koloniale Herlewingstyl)


Argitek

Edward Buehler Delk


Webtuiste
Philmont Scout Ranch

Villa Philmonte is 'n veeplaas en herehuis buite die dorp Cimarron in die Amerikaanse deelstaat Nieu-Meksiko wat tussen 1926 in 1927 as somerhuis vir die oliemagnaat Waite Phillips (1883–1964) en sy vrou Genevieve opgerig is. Die villa is tans 'n museum en op die terrein van die Philmont Scout Ranch geleë, 'n veeplaas en kampeerterrein in besit van die Boy Scouts of America.

Geskiedenis[wysig | wysig bron]

Die grond, waarop Philmont Scout Ranch later ontstaan het, is oorspronklik deur lede van twee Eerste Nasies, Jicarilla Apache en Moache Ute, bewoon is. Later het setlaars die eerste Europese nedersettings in die noordooste van Nieu-Meksiko in die gebied gestig.

Die huidige veeplaas maak deel uit van die oorspronklike Beaubien en Miranda Grant-grondskenking wat in 1841 deur die Meksikaanse regering aan Carlos Beaubien en Guadalupe Miranda oorhandig is. Beaubien se skoonseun Lucien Maxwell, 'n bergbewoner, was die gids vir die eerste setlaars wat hulle hier in 1848 gevestig het. Danksy die ondersteuning van sy vriend, Kit Carson, het Maxwell se nedersetting op die oewer van die Rayadorivier ondanks die moeilike lewensomstandighede in die wildernis en aanvalle deur plaaslike Indianestamme gefloreer.

Die ingang tot Philmont Scout Ranch
Philmont Training Center

In 1857 het Maxwell sy veeplaas noordwaarts na die Cimarronrivier verskuif – 'n gebied waar die huidige nedersetting Cimarron geleë is. Dit het 'n bekende rusplek op die Santa Fe-setlaarsroete geword waarop handelsgoedere uit die Verenigde State na Nieu-Meksiko vervoer is. Tien jaar later is goud op sy plaas naby die bergpiek Baldy Mountain ontdek, en in die volgende jare het skare delwers en prospekteerders na die gebied gestroom.

In 1870 het Maxwell sy veeplaas aan die Britse grondmaatskappy Maxwell Land Grant and Railroad Company verkoop. Enkele jare later is dit nog eens verkoop, hierdie keer aan 'n Nederlandse maatskappy wat ontwikkelingskemas in die streek beplan het. Hierdie planne is uiteindelik nie verwesenlik nie, en so is die grond in kleiner eenhede opgedeel om boerderye en veeplase daarop te vestig.

Een van die belangstellende kopers was 'n miljoenêr en oliemagnaat uit Oklahoma, Waite Phillips, wat in 1922 van voorneme was om 'n veeplaas in die gebied op te rig. Uiteindelik het Phillips meer as 300 000 akkers se grond in 'n gebied met berge en vlaktes gekoop om daarop sy veeplaas Philmont te vestig. Die plaas se naam is saamgestel uit sy voornaam en die Spaanse woord vir berg, monte.

Philmont het gaandeweg tot 'n modelplaas ontwikkel, met uitgestrekte weivelde vir groot troppe Hereford-beeste en Corriedale-skape. Die plaashuis en hoofkwartier, wat Phillips vir sy gesin tussen 1926 en 1927 laat bou het, is volgens die Spaans-Amerikaanse Sendingstasiestyl met sterk Mediterreense invloede ontwerp en Villa Philmonte genoem. In die aantreklike omgewing is perde- en staproetes aangelê, saam met gerieflike hengel- en jaghutte vir Phillips se familie en vriende.

Waite Phillips was bereid om sy rykdom ook met mense buite sy familie te deel. So het hy in 1938 35 857 akkers se grond op sy veeplaas aan die Boy Scouts of America (BSA) geskenk wat dit as nasionale wilderniskampeerterrein gebruik het. Die terrein is Philturn Rockymountain Scoutcamp genoem – afgelei van Phillips se voornaam en die Scouts se leuse "Do a Good Turn Daily". Gedurende die eerste somerkamp het kampeerders $1 per week betaal. Indertyd het 189 Scouts uit die deelstate Texas, Kansas, Louisiana en Oklahoma hul vakansies daar deurgebring.

Die eerste Scout-kampeerders het Phillips se skenking so geesdriftig aanvaar dat hy in 1941 besluit het om ook sy beste stuk kampeergrond, Villa Philmonte en die hoofkwartier van sy veeplaas en boerdery vir die publiek toeganklik te maak sodat "baie, eerder as enkeles" die natuurskoon van die gebied kon geniet.[1] Phillips is in die dagblad Tulsa Daily World aangehaal toe hy kommentaar op sy skenking gelewer het: "Daardie veeplaas verteenwoordig 'n ideaal van my jeug... en het baie beteken vir my seun en sy vriende. Ek is nou van voorneme om dit ook vir ander seuns toeganklik te maak. (…) Ek sou selfsugtig wees as ek dit net vir my persoonlike gebruik sou behou." Die eiendom, nou met 'n oppervlak van 127 395 akkers, is hernoem tot Philmont Scout Ranch.

'n Scout-cowboy op Philmont Ranch

Phillips het besef dat die onderhoud- en ontwikkelingskoste vir die eiendom nie uitsluitlik deur kampeergelde gedek kon word nie. So het hy die Philtower-gebou met 23 verdiepings in Tulsa, Oklahoma as bykomende donasie by sy oorspronklike skenking ingesluit. Gedurende sy eerste seisoen in 1942 het Philmont Scout Ranch slegs 275 Scouts ontvang, en ook gedurende die oorlogsjare is net 'n klein getal besoekers aangeteken. Maar in 1946 het Scouts uit alle twaalf streke van die Scouts-vereniging kampe op die Philmont Scout Ranch bygewoon. Somerkampe en ander programme is verder ontwikkel. In 1949 is Kit Carson se adobe-woning in Rayado deur Scout-werkers heropgebou – 'n projek waarop Phillips aangedring het.

In 1950 het Scouts van byna elke BSA-raad kampe op Philmont bygewoon, en die getal besoekers het tot meer as 1 700 gestyg. In die volgende jaar is meer as 5 200 aangeteken, en in 1954 is die 7 000-kerf verbygesteek. Met die stigting van die Philmont Training Center het ook steeds meer volwassenes en familieledes die kampe bygewoon.

Danksy 'n skenking van Norton Clapp, vise-president van die BSA se Nasionale Raad, kon in 1963 'n verdere stuk grond van die Maxwell-grondskenking aangekoop en by Philmont ingesluit word – die Baldy Mountain-myngebied met 'n oppervlak van 10 098 akkers. Vandag strek die veeplas se grond oor sowat 214 vierkante myl.

Argitektuur[wysig | wysig bron]

Die fasade van Villa Philmonte

Waite Phillips is in 1883 op 'n plaas in Iowa gebore en het in sy tienerjare drie jaar lank deur die Rotsgebergte rondgetrek. Wanneer nodig het hy geld as mynwerker en houtkapper verdien. Ná sy opleiding by 'n kollege het hy as boekhouer gewerk. Twee ouer broers, wat later die Phillips Petroleum Company gestig het, het Waite se belangstelling vir die oliebedryf gewek. In 1925 het Waite Phillips sy oliebelange vir $25 miljoen verkoop.

Met dié fortuin was hy in staat om sy jeugdroom van 'n veeplaas in die berge te verwesenlik. Nadat hy 300 000 akkers se grond in Nieu-Meksiko aangekoop het, het hy aan Edward Delk, 'n argitek uit Kansas City, die opdrag gegee om 'n landhuis te ontwerp. Saam met sy vrou Genevieve en Edward Delk het hy 'n seereis deur die westelike Middellandse See onderneem om inspirasies in die boukuns van Spaanse en Italiaanse villas te vind.

Die ontwerp vir sy Villa Philmonte verenig die gees van Spaanse boukuns met elemente van Spaans-Amerikaanse en Eerste Nasies-argitektuur. 'n Reeks van uitbreidings en vleuels omsluit drie binnehowe wat as groot buitekamers dien. Balkonne en portale bied 'n indrukwekkende uitsig oor die Sangre de Cristo-berge en laat mens die vars buitelug geniet.[2]

Phillips het sy gaste in Villa Philmonte in vertrekke onthaal wat aan die tipiese tematiek van die Amerikaanse Suidweste gewy en daarnaas ook deur jaghuise geïnspireer is. Die sogenaamde Trofeëkamer is met 'n mosaïek wat 'n cowboy op bokspringende bronco (wilde perd) uitbeeld, dierskilderye, diervelle en opgestopte dierkoppe versier. Die Territorial Room is deur die koloniale tydperk in Nieu-Meksiko en die Spaanse boustyl geïnspireer, met ouderwetse tinlampe en 'n muurnis met 'n santo, 'n klein godsdienstige standbeeld.

Ted Paddock, die veeplaas se smid, het ysterversierings vir 'n aantal vertrekke in Villa Philmonte geskep. Sy metaalfigure beeld hingste, bisons, blomme en 'n sononder tussen dennebomne uit.

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. Philmont Scout Ranch: Philmont History
  2. Henry Wiencek en Donna M. Lucey: National Geographic Guide to America's Great Houses. National Geographic Society 1999, bl. 264-266