Gaan na inhoud

Vredesimbole

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Die simbool wat in 1958 vir die Britse kernontwapeningsbeweging ontwerp is, is nou wêreldwyd bekend as die "vreesteken".

Verskeie vreedsimbole word in verskillende kulture gebruik. Die duif en olyftak is deur vroeë Christene as simbole gebruik en later deur Pablo Picasso se Duif-litografie na die Tweede Wêreldoorlog gewild gemaak. In die 1950s is die "vreesteken" deur Gerald Holtom ontwerp vir die Britse Campaign for Nuclear Disarmament (CND),[1] en deur anti-oorlog- en teenkultuur-aktiviste aangeneem.

Die V-handteken en die vredevlag het ook internasionale vreedsimbole geword.

Olyftak

[wysig | wysig bron]

Klassieke oudheid

[wysig | wysig bron]
'n Gravure uit The London Magazine, Januarie 1775, wys die Godin van Vrede wat 'n olyftak na Amerika en Britannia bring

Die olyftak as vreedsimbool dateer uit die 5de eeu v.C. Griekeland. Dit was 'n eienskap van Eirene, die Griekse godin van vrede.[2] Die Romeinse digter Virgil het die olyftak met vrede verbind in sy Aeneid.[3]

Duif en olyftak

[wysig | wysig bron]

Christendom

[wysig | wysig bron]
Diagram wat die verhouding tussen die Vloed, doop, water, vrede en die duif in vroeë Christelike denke toon

Die duif as vreedsimbool het ontstaan by vroeë Christene, wat dit met doop verbind het.[4] Die Nuwe Testament vergelyk die duif met die Heilige Gees.[5]

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. "Die CND-simbool". Cnduk.org. 22 Januarie 2014. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 Julie 2011.
  2. "Theoi Greek Mythology". Theoi.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 22 Februarie 2012. Besoek op 21 Februarie 2012.
  3. "Great Seal". Great Seal. Besoek op 21 Februarie 2012.
  4. James Elmes, A General and Bibliographical Dictionary of the Fine Arts, Londen
  5. Matteus 3:16