Raamvertelling

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

’n Raamvertelling of raamverhaal is ’n vertellingstegniek waar ’n bepaalde verhaal ’n geheel vorm waarbinne ’n ander verhaal of ’n paar ander verhale voorkom. Dit word veral in rolprente en letterkunde gebruik.

’n Raamvertelling kan begin met ’n vertelling in die hede waarin verskillende karakters aan die woord kom. Dit word bedoel as die agtergrond, waarmee die tema bepaal word en die karakters as vertellers voorgestel word. Hulle vertel dan elk sy verhaal oor wat in die verlede plaasgevind het. Op dié manier word hierdie verhale verbind deur die raamvertelling.

In die binneverhale kan dieselfde verteller aan die woord wees, soos in Duisend-en-een-nag, of verskillende vertellers, soos in Giovanni Boccaccio se Decameron.

Voorbeelde van raamvertellings[wysig | wysig bron]

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]