Ktistai
Die Ktistai of Ctistae (Grieks: κτίσται) was 'n groep/klas van die Miseniërs.
Die Miseniërs het nie enige lewende voedsel geëet nie, en derhalwe van voedsel soos melk en heuning geleef. Om die rede is daar na hulle verwys as "godvresend" en "capnobatae" (kapnobatai) of "rook-lopende".
Die Ktistai was 'n klas van die Miseniërs wat nie slegs hierdie dieetbeperkings nagekom het nie, maar hulself ook daarvan weerhou het om saam met vroue te woon. Hulle was selibaat en het nooit getrou nie. Onder die Thraciërs het hulle 'n ereplek beklee omrede hul lewens gewy was aan die gode. Hulle word beskryf deur Strabo, wat vir Poseidonius aanhaal. [1]
Volgens Strabo, nieteenstaande hulle selibaatskap, is daar na hulle verwys as Hippemolgi (Ἱππημολγοί; "merrie-melkers"), Galactophagi (Γαλακτοφάγοι; "lewende van melk") of Abii (ἄβιοι, "nie-wonende (met vroue)").[2]
Vergelykende ontleding[wysig | wysig bron]
Strabo merk in dieselfde afdeling op dat die Grieke die Miseniërs verwar het met die Gete (of Geto-Daciërs).[3][4][5]
Josephus Justus Scaliger († 1609) het redelik vroeg opgemerk dat die Ktistai wat deur Strabo beskryf word dalk die Polistai was, 'n groep onder die Daciërs wat deur Josephus genoem word in die Ou Geskiedenis van die Jode: Boek 18, Hoofstuk 1 paragraaf 5 (ook bekend as die Joodse Oudhede, oorspronklike Griekse titel: Ioudaïkè Arkhailogia; Latynse titel: Antiquitates Judaicae). Hy het vermoed dat sommige van die askete in groepe en in geboue gewoon het, vandaar die benaming Polistai, d.w.s. "Stadsbewoners".[6]
Verwysings[wysig | wysig bron]
- ↑ Strabo, Geographica VII.3.3: en daar is sommige van die Thraciërs wat apart van vroue lewe; hulle word "Ctistae" genoem, en as gevolg van die ereplek wat hulle beklee is hulle lewens aan die gode gewy en leef hulle met vryheid van elke vrees;
- ↑ Strabo, Geographica VII.3.3: , die mees regverdige mans," maar hy noem hulle "Abii" maar veral om die rede dat hulle apart van vroue lewe, aangesien hy dink dat 'n lewe wat van vroue ontneem is, maar 'n halfvoltooide lewe is;
- ↑ Die Daciërs (Latyns: Daci, Roemeens: Daci, Grieks: Dákai) was 'n Indo-Europese volk wat Dacië (moderne Roemenië) en dele van Moesië ('n provinsie van die Romeinse Ryk) bewoon het. Die eerste vermelding van die Daciërs dateer uit die Romeinse tyd. Die Daciërs was 'n tak van die Gete (Getae), en dus was hulle ook 'n Thraciese volk. Die Daciërs het hoofsaaklik in Transsilvanië en Wes-Walachye gewoon. Die aanverwante Gete het in Oos-Walachye en Dobroedzja gewoon. Die aanverwante Karpe (na wie die Karpate vernoem is) het in Moldawië gewoon, en het onderwerping deur die Romeine vrygespring.
- ↑ Die Gete of Getae (Grieks: Γέται, Γέτης) was op hul beurt weer 'n aantal Traciese stamme wat rondom die benede-Donau, in die noorde van die huidige Bulgarye en Roemenië gewoon het. Die naam is waarskynlik 'n eksoniem, of 'n naam wat deur 'nie-Gete' gebruik is. Dit kom waarskynlik uit die Grieks. Die woongebied van die Gete het die agterland van die Griekse kolonies langs die kus van die Swartsee gevorm, wat waarskynlik tot vroeë kontak tussen die Gete en die Grieke gelei het.
- ↑ Strabo, Geographica VII.3.3
- ↑ Josephus Flavius (1826), Whiston, William, ed., The Works of Flavius Josephus, the Learned and Authentic Jewish Historian and Celebrated Warrior, 3, Edinburgh: T. & J. Allman, p. 56n
