Gaan na inhoud

Magneetveld

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Magneetveldlyne kan gesien word met behulp van ystervylsels.
Hans Christian Ørsted, Der Geist in der Natur, 1854

’n Magneetveld is die magnetiese invloed van elektriese strome en gemagnetiseerde materie. Die magneetveld by enige gegewe punt word bepaal deur die rigting en sterkte; as sulks is dit ’n vektorveld. Die term word gebruik vir twee verskillende maar naby verwante velde wat deur die simbole B en H aangedui word. Dit word onderskeidelik in tesla en ampère per meter gemeet. B word meestal gemeet in terme van die Lorentzkrag wat dit op bewegende elektriese ladings uitoefen.

’n Gewilde manier om te sien hoe die magneetveld se rigting en sterkte die veldlyne beïnvloed, is met behulp van ystervylsels wat op ’n vel papier bo-op ’n staafmagneet geplaas word. Dit word die magnetiese spektrum genoem.

In die alledaagse lewe is magneetvelde meestal ’n onsigbare krag wat deur ’n magneet geskep word, en wat magnetiseerbare materiale soos yster en nikkel aantrek en ander magnete wegstoot. Magneetvelde word algemeen gebruik in moderne tegnologie, veral in elektriese ingenieurswese en elektromeganika. Roterende magneetvelde word gebruik in beide elektriese motors en kragopwekkers.

Die Aarde skep sy eie magneetveld, wat belangrik is in navigasie.