Besparing

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Besparing of besuiniging is die vermindering van uitgawes. Die regering, maatskappye, huishoudings en indiwidue kan bespaar op hulle uitgawes.

In politiek is dit 'n maatreël wat politici kan instel indien daar 'n te groot skuld of 'n te groot begrotingstekort sou wees. Besuiniging lei deels tot besparings. Ministeries besuinig oor die algemeen wanneer uitgawes dreig om die inkomste te oortref. Die kredietkrisis het wêreldwyd gelei tot grootskaalse besuinigings.

Besparing het egter ook 'n nadeel. Indien die regering besuinig het burgers en maatskappye ook minder inkomste en sal hulle dus ook uitgawes moet sny. Hierdeur verlaag besteding en ekonomiese groei word vertraag. Daarby bestaan ​​die risiko dat die regering of instansies besuinig op uitgawes wat agterna nuttig blyk te gewees het, waardeur ons dan die nadeel sal ervaar. Dink bv. aan die ontslag van 'n duur maar baie produktiewe bestuurder van 'n onderneming. Die onderneming spaar dadelik koste, maar beleef na 'n rukkie dat sy omset in duie stort. Sou die regering besluit om bv. nie 'n gevangenis te bou nie, sal korrektiewe dienste dalk na 'n paar jaar met 'n seltekort sit. En wanneer mense nie meer op hul vakliteratuur inteken nie, bestaan ​​die kans dat daar 'n agterstand in die kennis van die ontwikkeling in die beroep of die bedryf ondervind sal word.

Voorbeelde van besparings[wysig | wysig bron]

Vir die regering[wysig | wysig bron]

  • Besnoeiing op werkloosheidsvergoeding deur die plafon of die duur te beperk, of die voorwaardes vir hertoetrede strenger te maak;
  • Besnoeiing of afskaf van subsidies;
  • Die aflas of uitstel van groot projekte, veral projekte met 'n verbruikerskarakter (gevangenis, verdediging, prestigeprojekte);
  • Minder of geen nuwe personeel aanneem (bevriesing van vakature);
  • Besnoeiing op werksvoordele;
  • Die ontslag van personeel.

Vir ondernemers[wysig | wysig bron]

  • Die vermindering of verwydering van onnodige uitgawes (sakereise, duur opleiding, duur motors, duur vakliteratuur);
  • Lenings met hoër rentekoerse vinniger aflos;
  • Die opskort van, of beperking op, bonusse en salarisverhogings;
  • Minder of geen nuwe personeel aanneem (bevriesing van poste);
  • Die ontslag van personeel;
  • Besnoeiing op werksvoordele;
  • In uiterste gevalle, teen streng voorwaardes, is selfs salarisverlagings moontlik.

Vir huishoudings[wysig | wysig bron]

  • Die vermindering van verbruik.
  • Skuif na 'n goedkoper woning. Wanneer mens 'n aangekoopte woning verkoop en verhuis na 'n huurwoning is daar egter geen sprake van 'n besparing nie, slegs likwidasie van vermoë.
  • Minder met vakansie gaan.
  • Meer moeite doen om die voordeligste verskaffer vir 'n produk te vind.
  • Meer gebruik van afslag, aanbiedinge en uitverkopings.
  • Lenings met hoër rentekoerse vinniger aflos.

Vir indiwidue[wysig | wysig bron]

  • Skik vir 'n goedkoper produk (minder geleenthede, minder mooi/netjies, kleiner, minder lekker)
  • Met vakansies, in plaas van na 'n ver bestemming reis, nader aan die huis bly, of gaan uitkamp in plaas van na 'n hotel of woonstel, of daguitstappies onderneem in plaas van iewers oornag.
  • Op vakansie en daguitstappies: eet- en drinkgoed by 'n supermark koop, in plaas van by die gasvryheidsbedryf.
  • Lees op die internet en gebruik van die biblioteek, in plaas van koerant- of tydskrifintekening, en die koop van boeke.
  • Die motor verkoop en gebruik maak van openbare vervoer.
  • Minder weggee aan liefdadigheid, familie en vriende, bedelaars; minder fooitjies gee.