Harry Herbert Crosby

Crosby (2de regs), saam met ander senior navigators.

Luitenant-kolonel Harry Herbert Crosby (18 April 1919 – 28 Julie 2010) was 'n Amerikaanse professor, skrywer en Boeing B-17 Flying Fortress-navigator. As 'n offisier van die United States Army Air Forces in die Tweede Wêreldoorlog, het hy 32 gevegsmissies gevlieg en die Distinguished Flying Cross (met twee eikeblaarversierings), die Lugmedalje (met drie eikeblaarversierings), die Brons Ster en die Croix de Guerre is aan hom toegeken.

Biografie

Op 13 Desember 1941, na die aanval van die keiserlike Japannese vloot op Pearl Harbor, het Crosby sy nagraadse graadstudies aan die Universiteit van Iowa opgeskort om by die United States Army Air Forces aan te sluit. Hy is gestuur na Mather Field, Kalifornië, waar hy opgelei is as 'n Boeing B-17 Flying Fortress-navigator. Oorgeplaas na Boise, Idaho, is Crosby aan die 418ste Eskader van die 100ste Bombardementgroep toegewys. In Mei 1943 was syne een van 36 oorspronklike "Bloody 100th" gevegspanne wat met hul B-17's na Warton, Engeland en 'n week later na hul basis by RAF Thorpe Abbotts, in Oos-Anglië gevlieg het.

Crosby se eerste gevegsending was op 28 Junie 1943:

"Hy was hoofnavigator vir baie van die langafstand- en al die pendelmissies wat deur die 100ste gevlieg is, beginde met die 24 Julie 1943, 1 900 myl vlug na Trondheim, Noorweë met kol Neil Harding (100ste Gp-bevelvoerder). Dit was die begin van 'n reeks sendings bekend as 'Blitz Week' met majoor John Kidd en Everett Blakely, die groep se lang pendeltuig na Migorod via Ruhland, altyd 'n gevaarlike teiken wat net suid van Berlyn gelê het was kode genaamd 'Frantic', 'n missie wat die uiterste in presisienavigasie vereis het, aangesien die afstand die maksimum reikafstand van die B-17 nou nader gekom het."

In November 1943 is Crosby bevorder tot hoofnavigator van die 100ste Bomwerpergroep Hy sou voortgaan om missies van soveel as 2 000 swaar bomwerpers te lei. Teen die einde van die oorlog het hy 32 gevegsmissies gevlieg.

Gevra om die uitstaande mense wat onder hom gedien het, te lys, het generaal-majoor Curtis LeMay 19 offisiere van die 3de Lugafdeling aangewys. Oor Harry het hy geskryf:

"... uitstaande offisier, beide van gevegs- en opleidingsoogpunt, het 'n voortreflike rekord in gevegsleierskap en in die ontwerp van opleidingsmetodes wat voordelig is vir die 3de Lugafdeling, 8ste Lugmag."

Toe hy teruggekeer het universiteit toe, het Crosby in 1947 aan die Universiteit van Iowa gegradueer met sy meestersgraad, en daarna sy PhD aan die Stanford-universiteit in 1953 verwerf, waar Wallace Stegner sy studieleier was. Harry het Engelse komposisie en Amerikaanse letterkunde aan die Universiteit van Iowa onderrig, en was die skryfleier van die Retoriekprogram (1950–1958).

In 1958 het Crosby saam met sy vrou en vier kinders na Newton, Massachusetts, verhuis vir 'n fakulteitspos by die College of Basic Studies (CBS) aan die Boston Universiteit. Hy het in 1984 by die Universiteit van Boston afgetree, nadat hy voorsitter was van die Departement Retoriek by CBS en saam met CBS-kollegas ses handboeke oor kollegeskryf geskryf of saam geskryf het:

• College Writing – The Rhetorical Imperative; Harper & Row, 1968
• Just Rhetoric, Crosby/Esty; Harper & Row 1972
• The Shape of Thought: An Analytical Anthology, Bond/Crosby; Harper & Row, 1978
• Building College Spelling Skills, Crosby/Emery; Little Brown; 1981
• Better Spelling in 30 Minutes a Day, Crosby/Emery; Harper Collins 1994
• Skill Builders – A Spelling Workout, Crosby/Emery; Harper Collins, 1997

Tydens sy vroeë aftrede het Crosby gedien as Direkteur van die Skryfsentrum by Harvard-universiteit.

Crosby se gekombineerde militêre en universiteitservaring het hom voorberei om kurrikulum te help ontwikkel by die United States Air Force Academy, vroeg in sy geskiedenis in Colorado Springs. In 1960 het Harry vir twee jaar verlof van die Universiteit van Boston geneem as direkteur van studies vir die Pakistan Air Force Academy in Risalpur, (Wes) Pakistan. Hy het gehelp om die vlieënieropleidingsprogram saam met sy gesin te ontwikkel tot 'n volledige militêre kollege geskoei op die Verenigde State se diensakademies. Hy is ook deur die Central Intelligence Agency opdrag gegee om Pakistan se gebruik van Amerikaanse militêre hulp en verhoudings met die Volksrepubliek China en die Sowjetunie te help monitor.

Gedurende sy ses-en-twintig jaar in Newton was Crosby en sy vrou Jean aktief in kerk-, gemeenskaps- en burgerlike sake. Hulle het die Grace Episcopal Church bygewoon, waar Harry op die Vestry-komitee gedien het en saam met Jean kerkborgskap van verskeie immigrante-Kambodjaanse "bootmense"-families ondersteun het. Hulle was voorsitter van vyf suksesvolle Newton-veldtogte (1970 - 1978) vir die anti-Viëtnam Oorlog-verteenwoordiger vader Robert Drinan. In 1980 het Harry in die verteenwoordiger Barney Frank se eerste kongresveldtog gewerk. Hy was ook 'n vroeë en lang ondersteuner van Michael Dukakis se politieke loopbaan. Harry het van 1970 tot 1973 op die Newton Board of Aldermen gedien, waartydens hy besonder bly was om die ontwikkeling van sowel die Newton Arts Centre as lae-inkomstebehuising te ondersteun.

In 1993 het Harper Collins Crosby se WWII-memoires A Wing and a Prayer gepubliseer.

Crosby se weergawe het later bronmateriaal geword vir die 2024 Spielberg-Hanks-produksie Masters of the Air, waar hy deur die Ierse akteur Anthony Boyle vertolk word.

Crosby was te sien in die Smithsonian Air and Space Museum se Time and Navigation Display, wat aanlyn bekyk kan word. Sy oorlogsplakboek kan ook daar besigtig word.

Harry Crosby is op 28 Julie 2010 op die ouderdom van 91 oorlede.

In populêre kultuur

Crosby word deur Anthony Boyle in Apple TV+ se Masters of the Air uitgebeeld.