Kees van Baaren
Kees van Baaren | |
|---|---|
| Geboortenaam | Kees van Baaren |
| Gebore | 22 Oktober 1906 Enschede |
| Sterf | 2 September 1970 (op 63) |
| Genres | Klassiek |
| Beroep(e) | Komponis |
Kees van Baaren (Nederlandse uitspraak:ˈkeːs fɑm ˈbaːrə(n); 22 Oktober 1906 – 2 September 1970) was 'n Nederlandse komponis en onderwyser. Van Baaren is in Enschede gebore. Sy vroeëre studies (1924–29) was in Berlyn onder Rudolph Breithaupt (klavier) en Friedrich Koch (komposisie) by die Stern konservatoria. Nadat hy in 1929 teruggekeer het na Nederland, het hy onder Willem Pijper gestudeer. Hy het vanaf omtrent 1934 Pijper se "kiemseltegniek" ten opsigte van sy komposisies aangeneem.
Terwyl sommige werke gekomponeer is in 'n toeganklike, tonale styl, het hy in andere geneig na die serialistiese tegniek, wat ten volle tot sy reg gekom het met die Septet vir vyf blaasinstrumente, viool, en dubbelbas (1952).[1] Hy was die eerste belangrike Nederlandse komponis om die twaalftoontegniek te gebruik. In 1948 het Van Baaren direkteur geword van die Konservatoria van die Amsterdamse Muzieklyceum Genootskap (wat later versmelt is in die Amsterdam Konservatoria). In 1953 was hy aangestel as direkteur van die Utrecht Konservatoria. In 1958 het hy direkteur geword van die Koninklike Konservatoria van Den Haag. Sy studente het baie van die toonaangewende komponiste en spelers van die volgende generasie ingesluit, insluitende Louis Andriessen, Reinbert de Leeuw, Misha Mengelberg, Peter Schat, en Jan van Vlijmen.
Hy is in 1970 in Oegstgeest oorlede.
Geselekteerde werke[wysig | wysig bron]
- Concertino vir klavier en orkes (1934)
- Sonatina in memoriam Willem Pijper, vir klavier (1948)
- The Hollow Men, kantate vir sopraan, baritoon, gemengde koor en orkes, met teks deur T. S. Eliot (1948, hersien-1955-56)
- Septet vir fluit, hobo, klarinet, fagot, horing, viool, en kontrabas (1952)
- Simfonie (1956)
- Variasies vir orkes (1959)
- Musiek vir orkes
- Partita vir blaasinstrument-groep (1961)
- Strykkwartet (1962)
- Blaaskwintet (1963)
- Concerto vir klavier en orkes (1964)
Verwysings[wysig | wysig bron]
- ↑ Ryker, Harrison (2001). "Baaren, Kees van". In Sadie, Stanley; Tyrrell, John (reds.). The New Grove Dictionary of Music and Musicians (2nd uitg.). London: Macmillan. ISBN 9780195170672.
Bronne[wysig | wysig bron]
- Hill, Jackson. 1970. "The Music of Kees van Baaren: A Study of Transition in the Music of the Netherlands in the Second Third of the Twentieth Century". DMA diss. Chapel Hill: University of North Carolina.
- Kien, Hein. 1976. ‘The Composer Kees van Baaren: Towards a Revaluation of Sound Material’, Key Notes 4:4–18.
- Vermeulen, E. 1992. "Kees van Baaren's Antischool", Key Notes 26, no. 1:14–17.
- Wouters Jos. 1971. "Kees van Baaren". In Negen portretten van Nederlandse componisten, Dutch Composers' Gallery, 71–87. Amsterdam: Stichting Donemus.
- Wouters, Jos, and André Jurres (eds.) 1962. "Conversations with Dutch Composers: Kees van Baaren and Hans Henkemans". In Fifteen years Donemus, 1947–1962: Conversations with Dutch Composers / Gespräche mit niederländischen Komponisten, edited by Jos Wouters and André Jurres, translated by Ian F. Finlay (English) and Elisabeth Meter-Plaut (German), 50–59. Amsterdam: Stichting Donemus.
Vertaalnota[wysig | wysig bron]
| Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Engelse Wikipedia vertaal. |
