Klavesimbel

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Hierdie klavesimbel is die werk van twee gevierde makers: dit is oorspronklik gemaak deur Andreas Ruckers in Antwerpen (1646), en later gerenoveer en verbou deur Pascal Taskin in Parys (1780).

'n Klavesimbel is 'n snaarinstrument wat met toetse, oftewel sleutels, bespeel word. Die snare van 'n klavesimbel word gepluk of getokkel, anders as die klavichord en klavier, waar die snare aangeslaan word. Die klank van 'n klavesimbel is soortgelyk aan dié van 'n luit, maar harder. Iemand wat 'n klavesimbel speel word 'n klavesimbelspeler genoem.

Die virginaal en spinet was van die vroegste en eenvoudigste vorme van die klavesimbel. Voordat die klavier uitgevind is, was die klavesimbel, saam met die orrel, die belangrikste klawerbordinstrumente. [1]

Bekende hedendaagse klavesimbelspelers[wysig | wysig bron]

  • Benjamin Alard (Frankryk)
  • Bob van Asperen (Nederland)
  • Pieter-Jan Belder (Nederland)
  • Thurston Dart (Verenigde Koninkryk)
  • Menno van Delft (Nederland)
  • Pascal Dubreuil (Frankryk)
  • Elizabeth Farr (Verenigde State)
  • Nicolau de Figueiredo (Brasilië) 1960-2016
  • Kenneth Gilbert (Kanada)
  • Gusta Goldschmidt (Nederland) 1913-2005
  • Pierre Hantaï (Frankryk)
  • Siebe Henstra (Nederland)
  • Christopher Hogwood (Engeland) 1941-2014
  • Johan Huys (België)
  • Christiane Jaccottet (Switserland) 1937-1999
  • Ralph Kirkpatrick (Verenigde Koninkryk) 1911-1984
  • Robert Kohnen (België)
  • Ton Koopman (Nederland)
  • Wanda Landowska (Frankryk - VSA) 1879-1959
  • Françoise Lengellé (Frankryk)
  • Gustav Leonhardt (Nederland) 1928-2012
  • Davitt Moroney (Verenigde Koninkryk)
  • Gordon Murray (Kanada)
  • Nicholas Parle (Australië)
  • Trevor Pinnock (Engeland)
  • Blandine Rannou (Frankryk)
  • Ludger Rémy (Duitsland) 1949-2017
  • Karl Richter (Duitsland) 1926-1981
  • Jean Rondeau (Frankryk)
  • Scott Ross (Verenigde State) 1951-1989
  • Christophe Rousset (Frankryk)
  • Raymond Schroyens (België)
  • Reitze Smits (Nederland)
  • Johann Sonnleitner (Oostenryk)
  • Li Stadelmann (Duitsland) 1900-1993
  • Andreas Staier (Duitsland)
  • Masaaki Suzuki (Japan)
  • Colin Tilney (Verenigde Koninkryk)
  • Roswitha Trimborn (Oostenryk)
  • Jos Van Immerseel (België)
  • Anneke Uittenbosch (Nederland)
  • Robert Veyron-Lacroix (Frankryk) 1922-1991

Musiekfragment[wysig | wysig bron]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. Ripin, Edwin M.; Koster, John (2001). "Buff stop [harp stop and (erroneously) lute stop]". Grove Music Online. doi:10.1093/gmo/9781561592630.article.04266. ISBN 978-1-56159-263-0. Besoek op 18 April 2021.