Kroon van die Ryk

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Die Kroon van die Ryk (Sardies: Corona de Logu) was ’n politieke instelling in Sardinië wat tydens die land se Giudicati-era (inheemse koninkryke van omstreeks 900 tot 1420) soos ’n wetgewer opgetree het.[1]

Dit was saamgestel uit die majorales (of "wyse manne") van elke streek, sowel as die plaaslike píscamos (biskoppe),[2] en die doel daarvan was om die regter-konings (judiches) te adviseer. Die majorales was gewoonlik óf familie van die regter-konings óf het behoort tot betroubare plaaslike families. Dit was eintlik byna identies aan die witenagemot van die Angel-Saksiese Engeland in beide die samestelling van die amptenare en die doel daarvan. Die kroon het die regter-koning benoem en die oppergesag toegeken, terwyl hy hom die reg voorbehou het om wette te bekragtig wat die hele ryk geraak het.

Die regter-koning was die oppermagistraat van die kroon, hoewel hy vervang kon word deur ’n curadore (’n soort president) of majore (’n soort burgemeester) indien nodig. Die vergaderings was in die hoofstad (of waar ook al die regter-koning gewoon het).

Die Sardiese woord logu beteken letterlik "plek", maar wanneer dit met ’n hoofletter begin, beteken dit die Giudicati.

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. Domenico, Roy Palmer (2002). The Regions of Italy: A Reference Guide to History and Culture. Greenwood Publishing Group. p. 257. ISBN 0-313-30733-4.
  2. Andrews, Frances (2013). Churchmen and Urban Government in Late Medieval Italy, c.1200–c.1450: Cases and Contexts. Cambridge University Press. p. 323. ISBN 1-107-66175-7.