Mona Baker

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Mona Baker

Mona Baker, Arabies: منی بیکر , (gebore 20 September 1953 in Kaïro) is 'n Brits-Egiptiese professor in vertaalstudies en die direkteur van die Sentrum vir Vertaling en Interkulturele Studies by die Universiteit van Manchester in Engeland.[1]

Loopbaan[wysig | wysig bron]

Baker het aan die Amerikaanse Universiteit in Kaïro gestudeer, waar sy ’n BA in Engels en Vergelykende Literatuurstudie verwerf het. Daarna het sy toegepaste taalkunde aan die Universiteit van Birmingham gestudeer en haar MA verwerf. In 1995 het sy na die Universiteit van Manchester se Instituut van Wetenskap en Tegnologie gegaan, waar sy in 1997 ’n professor geword het. Sy is tans professor van Vertaalstudies.[2]

Sy is die stigter van St. Jerome Publishing, waar sy redaksionele direkteur was tot 2014, toe Routledge die St. Jerome-katalogus oorgeneem het. Sy het ook die internasionale vaktydskrifThe Translator gestig.[3]

Sedert 2009 is sy ’n erelid van IAPTI.[4] In die raamwerk van hierdie vereniging het sy ’n praatjie gelewer oor etiek in die vertaal-/tolkingsleerplan [5] Sy is ook mede-visepresident van die Internasionale Vereniging van Vertaal- en Interkulturele Studies.[6]

As ’n navorser stel sy belang in vertaling en konflik, die rol van etiek in navorsing en opleiding in Vertaalstudies, die toepassing van verhaalteorie op vertaling en vertolking, aktivistiese gemeenskappe in vertaling en korpus-gebaseerde vertaalstudies; sy het baie werke op hierdie gebiede gepubliseer. Sy was ook die redakteur van etlike naslaanwerke.

Midde-Oosterse konflik en Israeli-akademici[wysig | wysig bron]

Mona Baker lewer kommentaar op die Middel-Oosterse konflik en doen navorsing in vertaling en interkulturele studies. Haar webwerf het ook afdelings oor die boikot op Israeliese akademiese instellings, Israel en Palestynse universiteite, algemene menings oor die Midde-Ooste en moedig ’n boikot teen Israeliese produkte en dienste aan.

Baker het die ope brief in 2002 om Israeliese instellings te boikot, onderteken.

Sy is skerp gekritiseer en het groot opspraak verwek toe sy twee Israeliese akademici, doktor Miriam Shlesinger van die Bar-Ilan-universiteit en professor Gideon Toury van die Universiteit van Tel Aviv, Israel, uit die redaksie van haar vaktydskrifte Translator en Translation Studies Abstracts verwyder het weens hulle verbintenis met Israeliese instellings.[7][8]

Baker het gesê dat die vertolking van die boikot haar eie was en dat sy nie noodwendig verwag dat ander ondertekenaars in ’n soortgelyke posisie op dieselfde manier moet optree nie. Prof. Baker, van Egiptiese afkoms, het gesê sy was verbaas oor die opskudding oor twee "klein" vaktydskrifte. ’n Woordvoerder van die universiteit het gesê: "Dit het niks met UMIST te doen nie. Die boikotdokumentasie stel dit duidelik dat Mona Baker dit as ’n individu onderteken."[9]

Later het Baker aangekondig dat Translator nie meer enige navorsing deur Israeliese geleerdes sal publiseer nie en sal weier om boeke en vaktydskrifte aan Israeliese biblioteke te verkoop.[10]

Reaksie van professors[wysig | wysig bron]

In ’n e-pos wat op 8 Junie 2002 aan professor Toury gestuur is, het Baker hom gevra om te bedank en hom gewaarsku dat sy hom sou "ontaanstel" as hy weier. Baker het haar optrede geregverdig deur te sê: "Ek wil nie onder die huidige omstandighede ’n amptelike assosiasie met enige Israeli hê nie", hoewel sy ook gesê het haar besluit was "polities, nie persoonlik nie" nie en dat sy professor Toury en professor Shlesinger nog steeds as vriende beskou het.[9]

Professor Toury het hierop gereageer:  "Ek sal dit waardeer as die aankondiging dit duidelik stel dat 'hy' (dit wil sê, ek) as ’n geleerde aangestel is en as ’n Israeli ontaangestel is." Toury het ook gesê: "Ek is beslis bekommerd, nie as gevolg van die boikot self nie, maar omdat dit al hoe groter kan word sodat mense dalk nie na konferensies of lesings genooi sal word nie, of dat publikasies nie op meriete beoordeel sal word nie, maar op grond van die plek waar die skrywer woon."[9]

Dr Shlesinger het gereageer: "Ek dink nie dat [die Israeliese eerste minister] Ariel Sharon uit die Wesoewer gaan onttrek omdat Israeliese akademici geboikot word nie. Die idee is om my as ’n Israeli te boikot, maar ek dink nie dit bereik enigiets nie."[9]

Kritiek[wysig | wysig bron]

Baker se optrede is skerp gekritiseer deur professor Stephen Greenblatt van die Harvard-universiteit en die voorsitter van die Modern Language Association of America, wat die afdankings "afstootlik", "gevaarlik" en "moreel waardeloos" genoem het. Greenblatt het Baker se optrede beskryf as ’n "aanval op kulturele samewerking" wat "die wesenlike gees van vakkundige vryheid en die strewe na waarheid skend".[11][9] Die Britse Eerste Minister Tony Blair het ook Baker se optrede gekritiseer en het gesê dat hy "alles sal doen wat nodig is" om die akademiese boikot van Israeliese geleerdes stop te sit.[12]

In die Britse Laerhuis is 'n Early Day Motion (EDM 1590) wat Baker se optrede veroordeel het, aangeneem, wat gesê het:  "Die Parlement "verafsku diskriminasie teen akademici van enige nasionaliteit omdat dit nie in ooreenstemming is met die beginsel van akademiese vryheid nie, beskou sodanige diskriminasie as skreiende antisemitisme terwyl dit voorgee om bloot gekant te wees teen die Israeliese regeringsbeleid … en doen ’n beroep op UMIST om verskoning te vra vir hierdie laakbare daad en om professor Baker te ontslaan."[13]

Judith Butler het voorgestel dat Baker "gebruik gemaak het van gevestigde antisemitiese stereotipes".[14] Volgens Butler is dit om soos Baker te eis "dat alle Jode dieselfde beskouing van Israel het of voldoende verteenwoordig word deur Israel … is om Jode met Israel saam te smelt en sodoende 'n anti-semitiese vereenvoudiging van Joodsheid te veroorsaak".[15] Volgens professor Jon Pike "is Mona Baker se beleid in werklikheid antisemitisme: sy wil nie kontak hê met enige individue wat geaffilieer is met die Israeliese instellings nie, en dié mense is hoofsaaklik Jode. En ons weet natuurlik dat Mona Baker dink dat hierdie optrede 'gepas is (en, wanneer sy daaroor gekritiseer word, kla sy bitterlik oor die Joodse pers)".[16]

Die Nasionale Unie van Studente (NUS) het, buiten om die akademiese boikotte as ’n geheel te veroordeel, spesifiek Baker se afdanking van die twee Israeliese professore as "rassisties" veroordeel. Mandy Telford, die president van die NUS, het verklaar dat "die Nasionale Unie van Studente sterk standpunt inneem teen alle vorme van diskriminasie. Dit is 'n misbruik van die akademiese vryheid wat net 'n negatiewe impak op studente by Umist kan hê ... Ons sal nie die die inperking van [mense] se reg om te studeer as gevolg van waar hulle woon en waar hulle is, ondersteun nie." Daniel Rose, die sameroeper van NUS se antirassismeveldtog, het gesê: "Om mense uit te sluit op grond van hulle nasionaliteit, is gruwelik en niks minder as rassisme nie en moet universeel veroordeel word."[17]

In 2002 het die Europese Vereniging vir Vertaalstudies die afdanking van Toury en Shlesinger, albei lede van die Vereniging, veroordeel omdat "hulle in hulle intellektuele werk nie verteenwoordigers van hulle land is nie, maar individue wat bekend is vir hulle navorsing, hulle begeerte om te vertaalstudies te ontwikkel en vertaling en interkulturele dialoog te bevorder".[18]

Ondersteuning[wysig | wysig bron]

Baker het ondersteuning uit 'n aantal bronne ontvang, insluitende die Moslem-vereniging van Brittanje en Manchesterse Palestynse Solidariteit-veldtog.[19]

Baker se reaksie[wysig | wysig bron]

Baker het 'n uitvoerige reaksie aan haar kritici gelewer (waarvan 'n kort opsomming in die London Review of Books gepubliseer is). Baker het geskryf dat "die Joodse pers in Brittanje skaamteloos en uitsluitlik pro-Israel is" en het ondersteuning vir haar posisie van die Israeliese professor Ilan Pappe aangehaal. Sy het ook verwys na 'n brief aan die redakteur van Seymour Alexander, wat homself as 'n Britse Jood identifiseer, en Lawrence Davidson, 'n Amerikaanse Jood wat saam met haar die mede-outeur was van "Ter verdediging van die akademiese boikot". Sy het ook "die intense en hoogs verdraaide smeerveldtog teen my, hoofsaaklik onder leiding van die Joodse pers in die VK" gekritiseer.[20]

Baker het ook gesê dat haar besluit om die twee Israeli's af te dank, "bedoel was as 'n klein simboliese gebaar, maar bloot weens die arrogansie van die Sioniste-drukgroep is dit nou in die openbaar. En dit bereik iets, glo ek, deurdat dit mense dwing om die kwessies werklik te konfronteer".[13]

In 'n onderhoud met The Daily Telegraph het Baker gesê dat sy die slagoffer was van "'n groot intimidasiemasjien daar buite" wat kritiek teen Israel probeer stilmaak en dat "die Amerikaners die ergste oortreders is". Toe sy gevra is oor die ontslag, het sy haar kritici geantwoord deur te sê: "Ek gaan beslis nie geïntimideer word nie. Dit is my interpretasie van die boikotverklaring wat ek onderteken het en ek het probeer om dit duidelik te maak, maar dit lyk nie of dit duidelik is nie. Ek boikot nie eintlik Israeli's nie, ek boikot Israeliese instellings." In dieselfde onderhoud het Baker Israeliese beleid skerp gekritiseer, en gesê: "Israel het verder gegaan as net oorlogmisdade. Dit is verskriklik wat daar aangaan. Baie van ons wil graag daaroor praat as die een of ander soort volksmoord (Holocaust) waarvoor die wêreld uiteindelik sal wakker word, veels te laat, natuurlik, soos met die vorige een."[9][21]

By 'n konferensie wat in 2004 in Londen gehou is om die implementering van 'n boikot van Israeliese akademiese instellings te bespreek, het Baker gesê dat 'n boikot van Israel die voorkoms van diskriminasie en die risiko van verwatering as gevolg van individueel gekose uitsonderings moet voorkom en het voorgestel dat die akademiese boikot as 'n ekonomiese boikot aangebied moet word, wat impliseer dat alle akademici by Israeliese instellings geboikot moet word "om die instellings te ondermyn wat toelaat dat 'n veworpe staat funksioneer en lidmaatskap van die internasionale gemeenskap eis". Ter ondersteuning van die boikot het Baker gesê: "Ondersteuners van 'n ekonomiese boikot [teen toerisme na Israel] vra nie of die individuele hotelwerkers wat in Israel afgelê word, persoonlik vir of teen die besetting is nie."[22]

Werke[wysig | wysig bron]

  • Redakteur van Critical Concepts: Translation Studies (Londen en New York: Routledge, 2009).
  • Redakteur van Critical Readings in Translation Studies (Londen en New York: Routledge, 2010).
  • Redakteur, saam met Gabriela Saldanha, van Routledge Encyclopedia of Translation Studies (2de uitgawe) (Londen en New York: Routledge, 2008).
  • Translation and Conflict: A Narrative Account (Londen en New York: Routledge, 2006).
  • In Other Words: A Coursebook on Translation (eerste uitgawe, 1992, Routledge; hersiene en uitgebreide uitgawe, 2011).

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. ↑ Prabook
  2. ↑ Prof. Mona Baker by Universiteit van Manchester
  3. ↑ "CV van Mona Baker by IAPTI" (PDF). Geargiveer vanaf die oorspronklike (PDF) op 21 September 2013. Besoek op 23 Augustus 2016.
  4. ↑ "Mona Baker, erelid van IAPTI". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 16 Augustus 2013. Besoek op 23 Augustus 2016.
  5. ↑ "Vergadering met Mona Baker (in Spaans)". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 Julie 2011. Besoek op 23 Augustus 2016.
  6. ↑ "Mona Baker by IATIS". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 6 Maart 2010. Besoek op 23 Augustus 2016.
  7. ↑ Israeli boycott divides academics The Guardian, Maandag 8 Julie 2002
  8. ↑ "Baker Londen-konferensie". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 15 Januarie 2005. Besoek op 23 Augustus 2016.
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 9,4 9,5 Suzanne Goldenberg en Will Woodward "Israeli boycott divides academics", The Guardian, 8 Julie 2002. (toegang verkry op 7 Desember 2009).
  10. ↑ Mona Baker's double standard deur Gideon Toury,Times Higher Education, 7 Februarie 2003.
  11. ↑ David Harrison "Professor's anti-Israeli tirade revives sacked academics row", Daily Telegraph, 29 September 2002 (retrieved on 1 November 2009).
  12. ↑ Francis Elliott and Catherine Milner "Blair vows to end dons' boycott of Israeli scholars", Daily Telegraph, 17 November 2002. (retrieved on November 2009).
  13. ↑ 13,0 13,1 Descending the ivory tower Geargiveer 11 September 2013 op Wayback Machine by Amina Elbendary, Al-Ahram, 23 – 29 January 2003, Issue No. 622. Verwysingfout: Invalid <ref> tag; name "descending" defined multiple times with different content
  14. ↑ Judith Butler Precarious Life, Verso, 2004, pp. 124–125
  15. ↑ Judith Butler "No, it’s not anti-semitic", London Review of Books, 25:16, 21 Augustus 2003, bll 19–21, (toegang verkry op 17 Februarie 2012)
  16. ↑ NATFHE: Chuck out 198C!
  17. ↑ Will Woodward "Students attack Israel boycott", The Guardian, 9 Julie 2002.
  18. ↑ EST-nuusbrief 20, Junie 2002
  19. ↑ Urgent: Support Mona Baker at UMIST!, Aangestuur deur Manchester PSC in solidariteit met The Muslim Association of Britain, 11 Julie 2002.
  20. ↑ Crying Wolf: Anti-semitism, the Jewish Press in Britain, and Academic Boycotts Geargiveer 19 Julie 2011 op Wayback Machine deur Mona Baker, Monabaker.com.
  21. ↑ David Tell "Boycotting the Juden", The Weekly Standard, 11 Julie 2002. (toegang verkry op 1 November 2009)
  22. ↑ Paul de Rooij "Special Report: London Conference a Prelude to Academic Boycott of Israel", Washington Report on Middle East Affairs, Januarie/Februarie 2005, bl. 15, 77.

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]

Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Mona_Baker&oldid=2570552"