Monoklien

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Blok diagram van 'n monoklien.

'n Monoklien (of, selde 'n monoform) is 'n trapsgewyse plooi (Engels: fold) in rotslae wat bestaan uit 'n sone met 'n steiler helling in 'n andersins horisontale of sub-horisontale opeenvolging.

Vorming[wysig | wysig bron]

Diagram wat verskeie maniere waarop monokliene gevorm kan word aandui.

Monokliene kan op verskeie maniere gevorm word (sien diagram).

  • Deur differensiële kompaksie oor 'n onderliggende struktuur, veral 'n groot verskuiwing aan die rand van 'n kom. As gevolg van die groter kompakteerbaarheid van die vulmateriaal van die kom, sal die amplitude van die vou geleidelik opwaarts doodloop.[1]
  • Deur beperkte reaktivering van 'n vroeëre strekkingsverskuiwing tydens 'n fase van omkering (teenoorgestelde beweging) wat plooiing in die oorliggende opeenvolging veroorsaak.[2]
  • As 'n vorm van verskuiwingsvoortsetting tydens opwaartse voortsetting van 'n strekkingsverskuiwing vanaf die onderste deel van die kom, na die dekkingsopeenvolging.[3]
  • As 'n vorm van verskuiwings-voortsettingplooi tydens opwaartse voortsetting van 'n omgekeerde verskuiwing in die bodemrots na 'n oorliggende dekkingsopeenvolging.[4]

Voorbeelde[wysig | wysig bron]

Die Grandview-Phantom Monoklien in die Grand Canyon, Arizona
Monoklien by die Colorado Nasionale Monument.
Monoklien gevorm op die punt van 'n klein stootverskuiwing, Brims Nest, Caithness, Skotland.
  • Waterpocket plooi in Capitol Reef Nasionale Park, Utah.
  • Grandview-Phantom Monoklien in Grand Canyon, Arizona.
  • Grand Hogback in Colorado
  • Lapstone monoklien in die Blou Berge (Australië)
  • Purbeck Monoklien op die eiland Purbeck, Dorset, Engeland

Sien ook[wysig | wysig bron]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. ↑ Skuce, A.G. (1996). "Forward modelling of compaction above normal faults: an example from the Sirte Basin, Libya". In Buchanan,P.G.; Nieuwland,D.A. (reds.). Modern Developments in Structural Interpretation, Validation and Modelling (PDF). Special Publications. Vol. 99. London: Geological Society. pp. 135–146. ISBN 978-1-897799-43-7. Geargiveer vanaf die oorspronklike (PDF) op 16 Maart 2012. Besoek op 4 Augustus 2017.
  2. ↑ Chadwick, R.A. (1993). "Aspects of basin inversion in southern Britain". Journal of the Geological Society. 150: 311–322. doi:10.1144/gsjgs.150.2.0311.
  3. ↑ Willsey, S.P.; Umhoefer,P.J.; Hilley,G.E. (2002). "Early evolution of an extensional monocline by a propagating normal fault: 3D analysis from combined field study and numerical modeling" (PDF). Journal of Structural Geology. 24: 651–669. Bibcode:2002JSG....24..651W. doi:10.1016/S0191-8141(01)00120-1. Geargiveer vanaf die oorspronklike (PDF) op 20 Julie 2011. Besoek op 4 Augustus 2017.
  4. ↑ Finch, E.; Hardy,S.; Gawthorpe,R. (2003). "Discrete element modelling of contractional fault-propagation folding above rigid basement fault blocks". Journal of Structural Geology. 25: 515-528. Bibcode:2003JSG....25..515F. doi:10.1016/S0191-8141(02)00053-6.[dooie skakel]

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]

Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Monoklien&oldid=2446191"