De Standaard

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
De Standaard se kenteken
'n Eksemplaar van De Standaard

De Standaard is 'n Vlaamse dagblad wat deur Mediahuis gepubliseer word (voorheen Corelio en VUM). Dit is 'n Christen-demokratiese koerant wat geassosieer word met die Christen-Demokraties en Vlaamse Party, in opposisie teen die Sosialistiese Vlaamse dagblad De Morgen.

Geskiedenis[wysig | wysig bron]

In 1911 stig Frans Van Cauwelaert Ons Volk Ontwaakt, die weekblad van die Vlaamse Katolieke studenteorganisasie.

In 1914 stig Van Cauwelaert, Alfons Van de Perre en Arnold Hendrix 'n uitgewersmaatskappy, De Standaard NV (die "Standaard-groep"). Hulle doel was om 'n konserwatiewe, Katolieke, Vlaamse dagblad in Brussel genaamd De Standaard uit te gee. Die slagspreuk van De Standaard was "Alles voor Vlaanderen - Vlaanderen voor Kristus" (afgekort AVV-VVK). AVV-VVK het tot 1999 op De Standaard se voorblad verskyn. Die eerste uitgawe sou op 22 November 1914 verskyn, maar die publikasie is gekanselleer weens die uitbreek van die Eerste Wêreldoorlog. De Standaard het eers op 4 Desember 1918 verskyn [1] na die einde van die oorlog. Gustave Sap, wat in 1919 by die raad van direkteure aangesluit het, het die nodige kapitaal voorsien vir die aanvanklike uitbreiding daarvan. Die koerant is begin as 'n konserwatiewe dagblad met Katolieke waardes. [2]

In 1940 is België beset deur Duitsland. De Standaard se publikasie is weereens gestaak. 'n Nuwe koerant, Het Algemeen Nieuws, is gepubliseer met behulp van die personeel en drukperse van De Standaard. Het Algemeen Nieuws kon egter slegs inligting publiseer wat deur die Duitse besetters goedgekeur en toegelaat is. Na die bevryding van België in 1944 is die bestuur van die Standaard-groep van kollaborasie met die Duitse besetters beskuldig, en die maatskappy is vir twee jaar verban. Derhalwe is 'n nuwe maatskappy genaamd De Gids NV gestig, wat in November 1944 De Nieuwe Standaard begin publiseer het.

In 1947 is die verbod op die Standaard-groep opgehef. De Nieuwe Standaard is onmiddellik herdoop tot De Nieuwe Gids, maar vanaf 1 Mei het dit weer as De Standaard bekendgestaan.

In die 1960's en 1970's was De Standaard bekend vir sy hoë gehalte en vir sy onafhanklike beriggewing oor buitelandse sake. Ondanks sy Katolieke en konserwatiewe aard was [3] De Standaard krities oor die Amerikaanse beleid in Suidoos-Asië.

Die finansiële toestand van die Standaard-groep het egter verswak en in 1976 kritiek geword. Die Standaard-groep het op 22 Junie bankrotskap verklaar. De Standaard is gered deur André Leysen, 'n Belgiese sakeman, wat die Vlaamse Uitgeversmaatschappij N.V. (VUM - Vlaamse uitgewersvennootskap) gestig het. VUM het die Standaard-groep se titels oorgeneem en die uitgewer van De Standaard geword. In 2006 het VUM sy naam verander na Corelio. De Standaard se susterskoerant is Het Nieuwsblad. [3]

Sedert 30 September 1999 verskyn die letter AVV-VVK nie meer op De Standaard se voorblad nie. [4] In Maart 2004 het De Standaard sy formaat van tradisionele breëblad na kompakte formaat verander. [5] In teenstelling met die algemene tendens vir koerante het hierdie verandering tydens sy moderniseringsproses plaasgevind en nie as 'n reaksie op lae sirkulasiesyfers nie. [5]

Oplaag[wysig | wysig bron]

In 2002 het De Standaard 'n oplaag van 98,169 eksemplare gehad.[6] Daar is ook berig dat die sirkulasie van die koerant in 2002 93,500 was.[7] Die koerant het in 2003 'n oplaag van 79,000 eksemplare gehad[8] en in 2004 'n oplaag van 81,000 eksemplare.[9]

In 2007 was die oplaag 102,280.[10] Gedurende die eerste kwartaal van 2009 het die koerant 'n oplaag van 107,888 eksemplare gehad.[11] In 2009 was die intekenaarsyfer (betalende intekenaars) om en by 98,000.[12]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. ↑ "Media Landscape Media Claims" (PDF). European Social Survey. Mei 2014. Geargiveer vanaf die oorspronklike (PDF) op 16 Augustus 2014. Besoek op 12 Januarie 2015.
  2. ↑ "Communicating Europe Manual: Belgium" (PDF). European Stability Initiative. Julie 2010. Besoek op 1 Mei 2015.
  3. ↑ 3,0 3,1 Pieter Maeseele (2011). "On news media and democratic debate:Framing agricultural biotechnology in Northern Belgium". The International Communication Gazette. 73 (1–2). Besoek op 30 Januarie 2015.[dooie skakel]
  4. ↑ http://www.standaard.be/cnt/dst9909070002
  5. ↑ 5,0 5,1 "Shaping the Future of the Newspaper" (PDF). Strategy Report. 4 (5). Junie 2005. Geargiveer vanaf die oorspronklike (PDF) op 12 Desember 2005. Besoek op 5 Februarie 2015.
  6. ↑ Mary Kelly; Gianpietro Mazzoleni; Denis McQuail, reds. (17 Desember 2003). The Media in Europe: The Euromedia Handbook. SAGE Publications. p. 18. ISBN 978-1-4129-3260-8. Besoek op 16 September 2014.
  7. ↑ David Ward (2004). "A Mapping Study of Media Concentration and Ownership in Ten European Countries" (PDF). Dutch Media Authority. Geargiveer vanaf die oorspronklike (PDF) op 12 Augustus 2014. Besoek op 12 Augustus 2014.
  8. ↑ "World Press Trends" (PDF). Paris: World Association of Newspapers. 2004. Geargiveer vanaf die oorspronklike (PDF) op 8 Februarie 2015. Besoek op 8 Februarie 2015.
  9. ↑ "Media pluralism in the Member States of the European Union" (PDF). Commission of the European Communities. Brussels. 16 Januarie 2007. Besoek op 27 Maart 2015.
  10. ↑ "Kranten in de klas". Krantenindeklas. Besoek op 14 Februarie 2013.
  11. ↑ Jonas Lefevere; Regis Dandoy (2011). "Candidate Choice in Political Advertising: What Determines Who Gets Attention?" (PDF). World Political Science Review. 7 (1). Besoek op 31 Maart 2015.
  12. ↑ "Belgium". Publicitas. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 2 Oktober 2012. Besoek op 14 Februarie 2013.

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]

Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=De_Standaard&oldid=2474830"