Dentaal

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Dentaal

Dentaal (Lat.: dens, dentes; tand, tanden), dentale konsonant of tandklank verwys in die fonetiek na 'n klank wat gevorm word deur die tong wat met die botande (Latyn dens -dentis) kontak het. Afhangende van die druk waarmee dit gedoen word en van de gepaardgaande kromming van die tong en van die mate van deurlating van lug, sal die klank wat veroorsaak word wissel van 'n sagte /d/ tot /dh/, /r/, /s/ na /t/.