Elektrolise

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Elektrolise is 'n chemiese redoksreaksie waarvolgens saamgestelde stowwe onder die invloed van 'n elektriese stroom opgebreek word (op 'n atomiese vlak) tot enkelvoudige stowwe en/of ander saamgestelde stowwe.

In 1832 ontdek Michael Faraday dat in 'n soutoplossing stowwe opbreek wanneer 'n elektriese stroom daardeur gestuur word en dat dié skeiding afhanklik van is die stroom. Later word hierdie ontdekking bekend as die eerste elektrolisewet van Faraday.

Hierna ontdek Faraday dat die massa van die gevormde elemente reg eweredig met die atoommassa van die betrokke elemente is. Hierdie waarneming het die vermoede van die bestaan van elektrone versterk, en word bekend as die tweede elektrolisewet van Faraday.

Werking[wysig | wysig bron]

Elektrolise word moontlik gemaak deur ioniese stowwe. 'n Ioniese stof is in meeste gevalle 'n vastestof, bros en goed oplosbaar. Indien hierdie ioniese stof oplos, word negatiewe en positiewe ione gevorm wat dit vir elektrisiteit moontlik maak om deur die oplossing gelei te word.

Aanwendings[wysig | wysig bron]

  1. Elektroplatering
  2. Die produksie van NaOH, Cl2 en hipochloriet.
  3. Die vervaardiging van metale soos Li, Na, K en Al uit hulle verbindings
  4. Die suiwering van metale soos Cu
  5. Die vervaardiging van waterstof om elektriese energie te stoor
Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Nederlandse Wikipedia vertaal.