Erbium(III)fluoried

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Eienskappe

Algemeen

Naam Erbium(III)fluoried
Struktuurformule van
Struktuurformule van
Chemiese formule ErF3
Molêre massa 224,25 [g/mol][1]
CAS-nommer 13760-83-3[1]  
Voorkoms pienk vastestof[1]  
Reuk geen
Fasegedrag  
Ruimtegroep Pnma[2] 
Nommer 62
Smeltpunt 1350 °C[1]
Kookpunt 2200 °C[1]
Digtheid 7,820 [g/cm3[1]
Oplosbaarheid onoplosbaar[1]

Suur-basis eienskappe

pKa

Veiligheid

Flitspunt niebrandbaar

Tensy anders vermeld is alle data vir standaardtemperatuur en -druk toestande.

 
Portaal Chemie

Erbium(III)fluoried is 'n anorganiese chemiese verbinding van erbium met fluoor.

Erbium(III)fluoried kan verkry word deur erbium met fluoor te laat reageer.[3]

Alternatiewelik kan dit ook verkry word uit erbium(III)chloried, erbiumoksied of erbiumsulfied deur dit met waterstoffluoried te laat reageer.[4][5][6]

Erbium(III)fluoried is 'n reuklose pienk vaste stof wat in water onoplosbaar is.

Kristalstruktuur[wysig | wysig bron]

Dit het 'n ortorombiese kristalstruktuur met die ruimtegroep Pnma (nr. 62).[7] [8]Hierdie struktuur behoort tot die β-YF3-tipe.[2] Bo 1117 °C of by hoë druk vind 'n verandering in die kristalstruktuur plaas.[9][10] Hierdie struktuur is trigonaal en behoort tot die α-UO3-tipe (P3m1}} (164).[2]

Eienskappe[wysig | wysig bron]

Die Er3+-ioon vertoon effektiewe luminesensie in die sigbare (blou, groen, rooi) en infrarooi gebiede (rondom 1,5 μm) van die spektrum.[11] Dit het 'n wye bandgaping (>7 eV) en 'n lang resstraalgolflengte (>20 μm). Dit is deursigtig van die diep ultraviolet tot die langgolf infrarooi. Hierdie eienskappe maak dit 'n belowende optiese materiaal. Die afsnygolflengte van erbiumfluoried-bevattende fluoriedglas in die infrarooi kan 21 μm bereik, wat beteken dat dit as 'n infrarooideurlatende materiaal gebruik kan word.[12]

Gebruike[wysig | wysig bron]

Erbium(III)fluoried word as 'n dopingmateriaal (byvoorbeeld in fluoriedglase) in optiese vesels, versterkers en lasers gebruik vanweë sy sterk fluoressensie in die infrarooi gebied.[13][14] Dit word ook as 'n tussenproduk gebruik om erbium te produseer.[15]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 "FL1203 Erbium fluoride". Standford Advanced Materials.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Valentyn Vasyliev, Encarnacion G. Villora, Masaru Nakamura, Akira Sato, Kiyoshi Shimamura (2011). "Gadolinium ytterbium trifluoride, Gd0.81Yb0.19F3". Acta Cryst C. 67 (2): i7–i9. doi:10.1107/S0108270110049851.{{cite journal}}: AS1-onderhoud: gebruik authors-parameter (link)
  3. ↑ chemical reaction data: WebElements Periodic Table of the Elements | Erbium | chemical reaction data
  4. ↑ J. Herzfeld, Otto Korn (2012). Chemie Der Seltenen Erden. BoD – Books on Demand. ISBN 386444397-0.
  5. ↑ Semi-annual Summary Research Report in Metallurgy. Ames Laboratory. 1957. p. 13. books.google.com sien
  6. ↑ I. A. Razumkova, A. N. Boiko, O. V. Andreev, S. A. Basova (2017). "Synthesis of [(H3O)Tm3F10] · nH2O, ErF3, and TmF3 powders and their physicochemical properties". Russian Journal of Inorganic Chemistry. 62 (4): 418–422. doi:10.1134/S0036023617040155.{{cite journal}}: AS1-onderhoud: gebruik authors-parameter (link)
  7. ↑ Jean de Ans, Ellen Lax (1998). Taschenbuch für Chemiker Und Physiker: Band 3: Elemente, Anorganische …. Springer DE. p. 444. ISBN 354060035-3.{{cite book}}: AS1-onderhoud: gebruik authors-parameter (link)
  8. ↑ A Murasik (2003). Influence of crystal field splitting on magnetic properties of ErF3.iaea.org
  9. ↑ Jane E. Macintyre (1992). Dictionary of Inorganic Compounds. CRC Press. p. 3119. ISBN 978-0-412-30120-9. books.google.com sien
  10. ↑ Wentao Li, Xiangting Ren, Yanwei Huang, Zhenhai Yu, Zhongying Mi, Nobumichi Tamura, Xiaodong Li, Fang Peng, Lin Wang (2016). "Phase transformation and fluorescent enhancement of ErF3 at high pressure". Solid State Communications. 242: 30–35. doi:10.1016/j.ssc.2016.05.014.{{cite journal}}: AS1-onderhoud: gebruik authors-parameter (link)
  11. ↑ O. B. Petrova, M. N. Mayakova, V. A. Smirnov, K. I. Runina, R. I. Avetisov, I. Ch. Avetissov (2021). "Luminescent properties of solid solutions in the PbF2-EuF3 and PbF2–ErF3 systems". Journal of Luminescence. 238: 118262. doi:10.1016/j.jlumin.2021.118262.{{cite journal}}: AS1-onderhoud: gebruik authors-parameter (link)
  12. ↑ W. T. Su, B. Li, L. Yin, L. Yang, D. Q. Liu, F. S. Zhang. "Crystallization and surface morphology evolution of erbium fluoride films on different substrates". Applied Surface Science. 2007. 253 (14): 6259–6263. doi:10.1016/j.apsusc.2007.01.087.{{cite journal}}: AS1-onderhoud: gebruik authors-parameter (link)
  13. ↑ "Erbium Fluoride Powder - Nanorh". nanorh.com.
  14. ↑ W. T. Su, B. Li, D. Q. Liu, F. S. Zhang (2007). "Structure and infrared optical properties of evaporated erbium fluoride films". physica status solidi (a). 204 (2): 569–575. doi:10.1002/pssa.200622291.{{cite journal}}: AS1-onderhoud: gebruik authors-parameter (link)
  15. ↑ David E. Newton (1999). Chemical Elements: A-F. U·X·L. p. 172. ISBN 978-0-7876-2845-1.
Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Duitse Wikipedia vertaal.
Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Erbium(III)fluoried&oldid=2648630"