Julius Schnorr von Carolsfeld
Julius Schnorr von Carolsfeld (26 Maart 1794 – 24 Mei 1872) was 'n Duitse skilder. Hy het tot die stroming van die Nasarener-beweging behoort.[1]
Lewe[wysig | wysig bron]
Schnorr is in 'n familie van kunstenaars gebore. Sy pa was ook 'n skilder en het hom aanvanklik opgelei. Twee van sy broers het ook skilders geword.
In 1811 het Schnorr aan die Akademie der bildenden Künste in Wene begin studeer, waar 'n jaar tevore Johann Friedrich Overbeck, Franz Phorr en verskeie ander studente wat teen klassisisme in opstand gekom het, geskors is. By die akademie het hy aangesluit by simpatiseerders van hierdie studente, wat hulself die Nasareners noem, en hul skilderstyl aangeneem, terug na die laat Middeleeuse skilderkuns van die Quattrocento.
In 1818 het Schnorr by die Nasareners Overbeck, Peter von Cornelius, Friedrich Wilhelm Schadow en Philipp Veit in Rome aangesluit en met hulle saamgewerk aan 'n aantal groot fresko's, onder meer by die Villa Massimo.[2][3][4][5]
In 1825 het hy na Duitsland teruggekeer en hom in München gevestig, waar hy in diens van Lodewyk I van Beiere getree het. Hier het hy gegroei tot 'n soort digter-skilder en verskeie narratiewe muurskilderye gemaak, insluitend 'n reeks fresko's van die Nibelungenlied in die paleis. Hy het ander geboue met sterk komposisie maar ook buitensporige fresko's oor die geskiedenis van Karel die Grote, Frederick Barbarossa en Rudolf van Habsburg versier.
Na sy tydperk by die hof van Lodewyk I het Schnorr hoofsaaklik naam gemaak as 'n Renaissance Bybelillustreerder en ontwerper van loodglasvensters, insluitend vir Glasgow Cathedral en St Paul's Cathedral in Londen. Sy styl was vroeg Florentyns en besonder vol en weelderig in sy Bybeltekeninge.
Schnorr is in 1872 in die ouderdom van 78 in München oorlede. Sy seun Ludwig was een van die bekendste tenore van die negentiende eeu en die eerste wat Richard Wagner se Tristan uitgebeeld het.
Verwysings[wysig | wysig bron]
- ↑ Fastert, Sabine (2007) (in de), Schnorr von Carolsfeld, Julius Veit Hans, 23, Berlin: Duncker & Humblot, pp. 341–343none; (full text online)
- ↑ Encyclopædia Britannica, 1911
- ↑ Gossman, Lionel (2003). "Unwilling Moderns: The Nazarene Painters of the Nineteenth Century". Nineteenth-Century Art Worldwide. Besoek op 25 Februarie 2013.
- ↑ Artist biography in German Masters of the Nineteenth Century, pp.272–3
- ↑ Schiff, Gert, "An Epoch of longing" in German Masters of the Nineteenth Century, p.18
