Korintiese helm

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
'n Brons Korintiese helm

Die Korintiese helm (Oudgrieks: κόρυς κορινθίη) was 'n tipe bronshelm waarvan latere tipes die hele hoof en nek bedek het, met openinge vir die oë en die mond. 'n Lang en gebuigde beskermende plaat het die agterkant van die nek beskerm, soortgelyk aan die latere Romeinse cassis of die Duitse stahlhelm.

Argeologiese bewyse[wysig | wysig bron]

Die korintiese helm was (gebaseer op artistieke en argeologiese bewyse) die gewildste tipe helm gedurende die argaïese en klassieke tydperk. Die het egter geleidelik plekgemaak vir die Pylos, wat goedkoper was om te maak en nie die draers se sig en gehoor belemmer het nie. In die 4de eeu v.C. is die korintiese helm deur Thraciese-, Chalkidiese- en Attiese helms vervang. Talryke voorbeelde van hierdie helm is al opgegrawe. Dit word ook dikwels afgebeeld op Oud-Griekse keramiek.

Literêre bewyse[wysig | wysig bron]

Herodotus vermeld die Korintiese helm in sy Historieë waarin hy skryf oor die Machlyers en Auseërs, twee stamme wat langs die Triton-rivier in antieke Libië gewoon het (die area omvat ook 'n deel van die huidige Tunisië). Hierdie stamme het jaarliks twee groepe van die mooiste maagde gekies om 'n seremoniële geveg teen mekaar te voer. Die rituele geveg het deel uitgemaak van 'n fees ter ere van die maagdelike godin Athena. Daar is geglo dat jong vroue wat tydens hierdie ritueel aan hul wonde beswyk het oneerlik was oor hul maagdelikheid (Historieë, hoofstuk IV 180).

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]