Mansinam

Mansinam by Manokwari op die Voëlkop.

Mansinam is 'n eilandjie van ongeveer 411 ha in die baai van Doreh (Doriri) 6 km suid van die stad Manokwari aan die ooskus van die Voëlkop-gebied van Nieu-Guinee (die Indonesiese provinsie Papua).

Die eiland het groot betekenis vir die Christene van Wes-Papua. Die eerste sendelinge, die Duitsers Carl. W. Ottow en Johann G. Geissler, het op 5 Februarie 1855 hier geland. Daar is 'n museum en 'n religieuse sentrum met 'n Jesus-beeld van 30 m.

Geskiedenis

Die eiland word bewoon deur Biakkers, 'n Papoeavolk wat lank seevaarders was en die kusgebiede van Nieu-Guinee met hulle raak-togte geplunder het. Hulle het aan die sultan van Tidore, wes van Halmaheira, belasting betaal, maar hy kon hulle met sy hongi-vloot nie onderwerp nie. Die Nederlandse koloniale outoriteite het dit as hulle gebied opgeëis. Dit was egter vyftig jaar lank 'n dooie letter, hoewel Mansinam belangrik was om die skepe van steenkool te kon voorsien.

Die taal

Die sendelinge het begin om in Maleis te predik, maar later het hulle geprobeer om die plaaslike taal te leer, wat hulle Mefoorsch genoem het. Die naam verwys na die naburige eiland Numfor -een van die Schouten-eilande wat 'n dag peddel na die ooste lê. Vandag word die taal Biaks genoem na die grootste eiland van die argipel. In 1858 het hulle die eerste woordelys Maleis-Mefoorsch saamgestel. 'n Gesangboek volg in 1860 en 'n grammatika in 1865. Ottow het gesterf in 1862, maar daar het meer sendelinge gekom van die Utrechtse Zendings vereniging. In die begin van die 20ste eeu het F.J.F van Hasselts skoolboeke geskryf in wat hy nou Noefoorsch genoem het en mevrou J.L. van Hasselt het 'n sangboek saamgestel.

So het die eilandjie die basis geword vir die sending op die kuste van Nieu-Guinee.