Renault Billancourt enjin

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Billancourt enjin
Oorsig
Vervaardiger Renault
Ook genoem Ventoux enjin, B-tipe enjin
Konfigurasie Natuurlik-geaspireerde Inlynviersilinder
Afmetings
Inhoudsmaat 0,6 L (603 cc)
0,7 L (747 cc)
0,7 L (748 cc)
0,8 L (760 cc)
0,8 L (782 cc)
0,8 L (845 cc)
Boorwydte 49 mm (1,93 in)
54,5 mm (2,15 in)
55 mm (2,17 in)
55,8 mm (2,20 in)
58 mm (2,28 in)
Slaglengte 80 mm (3,15 in)
Drukverhouding 9.2:1
Blok Gietyster
Kopstuk Aluminium
Stelsels
Klepwerking Bonokas
Brandstoftipe Petrol
Brandstofstelsel Solex of Weber-vergasser
Verkoelingstelsel Waterverkoel
Enjinlewering
Kraglewering 17–55 hp (13–41 kW; 17–56 PS)
Wringkrag 42–62,8 N⋅m (31,0–46,3 lbf⋅ft)
Plek in geskiedenis
Opvolger Cléon-Fonte engine

Die Billancourt-enjin was 'n motorenjin wat deur Renault ontwerp is vir die Renault 4CV, wat tot 1985 gebruik is. Dit het later die interne kode "B" vir Billancourt ontvang. Die 'sport'-weergawe is die Ventoux-enjin genoem.

Die enjin is vloeistofverkoel, met vier silinders inlyn en 'n suierslag van 80 mm. Dit het 'n gietysterblok, aluminiumsilinderkop en gebruik 'n laterale nokas wat oorhoofse kleppe bedryf, asook die waaierband op sy ander kant. In Junie 1940 stel Louis Renault vir Fernand Picard aan, wat adjunk-tegniese direkteur word in die afdeling vir motorenjins. Tydens die Tweede Wêreldoorlog het hy deelgeneem aan die studie van 'n klein motor: die toekomstige 4CV. Die enjin was in 1942 gereed en 'n jaar later draai hy die eerste keer wiele. Renault het hierdie enjin vervang met die Cléon-Fonte-enjin, 'n heeltemal nuwe ontwerp.[1]

Verskillende silinderkapasiteit[wysig | wysig bron]

motortipes 690 662-2 - 680 662-1 839 B1B - 670 - 800 - Ventoux1093
silinderkapasiteit 603 cc 747 cc 760 cc 782 cc 845 cc
boor 49 mm 54.5 mm 55 mm 55.8 mm 58 mm
slag 80 mm

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. Fernand Picard : On pouvait lui dire... non - Laurent Dingli, Louisrenault.com, 7 décembre 2010