Witstof
| Witstof | ||
| Inligting en eksterne bronne | ||
| ||
| ’n Dwarsdeursnee van die rugmurg, met die grys- en witstof en die laterale, dorsale en ventrale horings aangedui. | ||
| Inligting | ||
| Latyn | Substantia alba | |
| Eksterne bronne | ||
| FMA | 83929 | |
| Dorland's | White matter | |
Witstof verwys na dele van die sentrale senuweestelsel wat hoofsaaklik uit gemiëlineerde aksons bestaan.[1] Daar is lank geglo witstof is passiewe weefsel, maar dit beïnvloed die leerproses en breinfunksies, moduleer die verspreiding van aksiepotensiale en koördineer kommunikasie tussen verskillende breinstreke.[2]
Witstof word so genoem vanweë die relatief ligte voorkoms daarvan in vergelyking met grysstof; die ligter voorkoms is die resultaat van die lipiedinhoud van miëlien. Die wit kleur kom egter net voor in gepreserveerde weefsel; in lewende weefsel is witstof eintlik ’n pienkerige kleur vanweë die haarvate in die weefsel.
Funksie[wysig | wysig bron]
Witstof is die weefsel waardeur boodskappe beweeg tussen verskillende dele grysstof in die sentrale senuweestelsel. Die miëlien waaraan die wit voorkoms te danke is, dien as in elektriese isoleerder. Dit is belangrik, want dit laat die boodskappe toe om vinnig van plek tot plek te beweeg.
Anders as grysstof, wat ’n ontwikkelingshoogtepunt in ’n mens se twintigerjare bereik, hou die witstof aan ontwikkel en bereik ’n hoogtepunt in die middeljare.[3]
Verwysings[wysig | wysig bron]
- ↑ Blumenfeld, Hal (2010). Neuroanatomy through clinical cases (2nd uitg.). Sunderland, Mass.: Sinauer Associates. p. 21. ISBN 9780878936137.
Areas of the CNS made up mainly of myelinated axons are called white matter.
- ↑ Douglas Fields, R. (2008). "White Matter Matters". Scientific American. 298 (3): 54–61. Bibcode:2008SciAm.298c..54D. doi:10.1038/scientificamerican0308-54.
- ↑ Sowell, Elizabeth R.; Peterson, Bradley S.; Thompson, Paul M.; Welcome, Suzanne E.; Henkenius, Amy L.; Toga, Arthur W. (2003). "Mapping cortical change across the human life span". Nature Neuroscience. 6 (3): 309–15. doi:10.1038/nn1008. PMID 12548289.