Atoomemissiespektrum
 | Hierdie artikel is 'n weesbladsy. Dit is nie geskakel of in ander bladsye ingesluit nie. Help Wikipedia deur na moontlike teks te soek en 'n skakel hierheen te plaas. |
Die atoomemissiespektrum van 'n element is 'n reeks frekwensies van die elektromagnetiese golwe wat deur die atome van daardie element uitgestraal word. Elke atoom se spektrum is uniek en kan gebruik word om te bepaal of daardie element deel is van 'n onbekende verbinding.
Die emissiespektrum-eienskappe van sommige elemente is met die blote oog sigbaar as die elemente verhit word. As platinumdraad byvoorbeeld in 'n stronsiumnitraat-oplossing gedoop word en dan in 'n vlam gehou word, straal die stronsium 'n rooi kleur uit. Op soortgelyke wyse sal koper wat in 'n vlam gehou word, 'n ligte blou kleur aan die vlam verleen. Hierdie kenmerke maak dit moontlik om elemente te identifiseer aan die hand van hul atoomspektrums. Nie alle lig van die spektrum is met die blote oog sigbaar nie aangesien dit ook ultraviolet- en infrarooilig insluit.
Die feit dat slegs sekere kleure in 'n element se atoomspektrum voorkom, beteken dat slegs sekere ligfrekwensies uitgestraal word. Elkeen van hierdie frekwensies kan met energie in verband gebring word deur die volgende vergelyking:
waar E die energie is, h Planck se konstante is en ν die frekwensie is.
Dit beteken dat slegs fotone met sekere energieë deur die atoom uitgestraal word. Die beginsel van die atoomemissiespektrum verduidelik die verskillende kleure in neonligte asook die chemiese vlamtoets hierbo genoem.
Die frekwensie van lig wat 'n atoom kan uitstraal, is afhanklik van die toestand waarin die elektrone kan voorkom. Wanneer die elektron opgewek word, beweeg die elektron na 'n hoër energiepotensiaal/orbitaal. Wanneer die elektron na sy grondvlak terugkeer, word lig uitgestraal.
'n Atoomspektrum is altyd die teenoorgestelde van 'n element se absorpsiespektrum.
