Bandgaping
Die bandgaping van 'n halfgeleier is die minimum energie wat benodig word om 'n elektron in 'n vrye toestand te bring waar dit aan geleiding kan deelneem. Die bandstruktuur van 'n halfgeleier gee die energie van die elektrone op die y-as en word 'n "banddiagram" genoem. Die laer energievlak van 'n halfgeleier word die "valensband" genoem en die energievlak waarby 'n elektron as min of meer vry beskou kan word, word die "geleidingsband" genoem. Die bandgaping is die gaping in energie tussen die valensband en geleidingsband. [1]
Die opwekking van 'n elektron na die geleidingsband laat egter 'n leë spasie vir 'n elektron in die valensband agter. 'n Elektron van 'n naburige atoom kan in hierdie leë ruimte inbeweeg. Wanneer hierdie elektron beweeg, laat dit 'n ander spasie agter. Die voortdurende beweging van die ruimte vir 'n elektron, wat 'n "gat", "opening" of "holte" genoem word, kan beskou word as die beweging van 'n positief gelaaide deeltjie deur die kristalstruktuur. Dus, beide die elektron e- in die geleidingsband en die holte h+ in die valensband kan deelneem aan geleiding. Hulle word "draers" genoem.[1]
Die konsep van 'n bewegende "holte" is analoog aan dié van 'n borrel in 'n vloeistof. Alhoewel dit eintlik die vloeistof is wat beweeg, is dit makliker om die beweging van die borrel wat in die teenoorgestelde rigting beweeg, te beskryf.
Verwysings[wysig | wysig bron]
- ↑ 1,0 1,1 Christiana Honsberg, Stuart Bowden. "Band gap". PV education.
{{cite web}}: AS1-onderhoud: gebruik authors-parameter (link)