Beweging (laterale denke)

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Beweging in terme van laterale denktegnieke kan gedefinieer word as 'n wegbeweeg van die normale logiese denkpatrone wat dikwels die skep van nuwe idees of begrippe verhinder. Die beweging word vermag deur van spesifieke tegnieke gebruik te maak wat daarop gemik is om 'n nuwe denkpatroon aan die gang te sit. 'n Mens kan byvoorbeeld 'n tegniek soos provokasie (laterale denke) gebruik om 'n gedagte te skep wat die normale denkpatroon "uitdaag". 'n Mens kan byvoorbeeld sê: "Huise moet nie dakke hê nie". 'n Mens kan dan dalk met nuwe idees rondom die ontwerp van dakke vorendag kom (soos byvoorbeeld dakke van glas ens.). Edward de Bono kritiseer die dinkskrumtegniek in soverre dit fokus op die uitstel van oordeel, maar nie stelselmatige, doelbewuste metodes verskaf om "beweging" teweeg te bring nie.