Binomiaalstelling

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Die binomiale koëffisiënte verskyn as die inskrywings van Pascal se driehoek waar elke inskrywing die som van die twee bo dit is.

Die binomiaalstelling beskryf in elementêre algebra die algebraïese uitbreiding van die magte van 'n binoom. Volgens die stelling is dit moontlik om die mag tot 'n som wat terme in die vorm van bevat, uit te brei, waar die eksponente en nie-negatiewe heelgetalle is sodat en die koëffisiënt van elke term 'n spesifieke positiewe heelgetal is wat van en afhang. Byvoorbeeld,

Die koëffisiënt in die term van staan bekend as die binomiale koëffisiënt . Hierdie koëffisiënte vir veranderende en kan gerangskik word om Pascal se driehoek te vorm. Hierdie getalle kan ook in kombinatoriek voorkom, waar die aantal kombinasies van elemente aangee wat uit 'n versameling van elemente gekies kan word.