Elektronbundel Ioonbron

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Skets van 'n Elektronbundel Ioonbron. Rooi: elektronbron, blou: elektronstraal, swart: elektrodes, groen: magneet. Die dun lyn verteenwoordig die elektriese potensiaal langs die as.

'n Elektronbundel Ioonbron (Engels: Electron beam ion source/trap of EBIS) is 'n toestel wat 'n hoëenergie elektronbundel gebruik om atome te ioniseer en hul ladingstoestande tot baie hoë waardes te vergroot. Die masjien gebruik magnetiese en elektriese velde om die ione vas te keer en bombardeer hulle dan met 'n straal hoëenergie elektrone. Die vinnige elektrone bots met die ione en kan van die ioon se elektrone uit hul wentelbane uitslaan, wat die ioon tot 'n hoër positiewe ladingstoestand verhef. Elektronbundel ioonbronne kan uitsonderlike hoë ladingstoestande behaal en in sommige gevalle al die elektrone van 'n atoom verwyder. Dit kan selfs vir swaar atome soos Uraan gedoen word. Die elektronbundel ioonbron is deur M. Levine en R. Marrs by Lawrence Berkeley National Laboratory ontwikkel.