Erfenishulpbron
in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
'n Erfenishulpbron is 'n plek, 'n voorwerp of 'n onaantasbare erfenis van kulturele belang vir huidige en toekomstige geslagte. Erfenishulpbronne in Suid-Afrika word bestuur en beskerm in gevolge van die Wet op Nasionale Erfenishulpbronne (25/1999).
Inhoud
Wetgewing in Suid-Afrika[wysig | wysig bron]
Die Suid-Afrikaanse Erfenishulpbronagentskap (SAEHA) is 'n statutêre organisasie wat gestig is onder die Wet op Nasionale Erfenishulpbronne (25/1999) as die nasionale administratiewe liggaam wat verantwoordelik is vir die bewaring van Suid-Afrika se kulturele erfenishulpbronne. [1]
Bewaringskategorieë volgens die Wet op Nasionale Erfenishulpbronne[wysig | wysig bron]
- Nasionale erfenisterreine en Provinsiale erfenisterreine
- Beskermde gebiede
- Voorwaardelike beskerming
- Erfenisregisters
- Erfenisgebiede
- Erfenisvoorwerpe
- Strukture ouer as 60 jaar
- Begraafplase en grafte
- Fossiele (paleontologie)
- Rotskuns
- Argeologie
- Beheer op die uitvoer van erfenisvoorwerpe
- Ontasbare erfenis
- Historiese skeepswrakke en kulturele erfgoed onder water [2]
Sien ook[wysig | wysig bron]
Eksterne skakels[wysig | wysig bron]
- Suid-Afrikaanse Erfenishulpbronagentskap
- Erfenis Suid-Afrika
- Die Erfenisstigting
- SAEHA Lys van erfenisterreine en erfenisregisters in Suid-Afrika
- SAEHA Databasis vir erfenisterreine, voorwerpe en skeepswrakke in Suid-Afrika
Bronnelys[wysig | wysig bron]
Verwysings[wysig | wysig bron]
- ↑ Suid-Afrikaanse Erfenishulpbronagentskap - "Wetgewing", afgelaai 16 Mei 2012
- ↑ Suid-Afrikaanse Erfenishulpbronagentskap - "Bewaringskategorieë", afgelaai 16 Mei 2012
