Erfenishulpbron

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

'n Erfenishulpbron is 'n plek, 'n voorwerp of 'n onaantasbare erfenis van kulturele belang vir huidige en toekomstige geslagte. Erfenishulpbronne in Suid-Afrika word bestuur en beskerm in gevolge van die Wet op Nasionale Erfenishulpbronne (25/1999).

Wetgewing in Suid-Afrika[wysig | wysig bron]

Die Suid-Afrikaanse Erfenishulpbronagentskap (SAEHA) is 'n statutêre organisasie wat gestig is onder die Wet op Nasionale Erfenishulpbronne (25/1999) as die nasionale administratiewe liggaam wat verantwoordelik is vir die bewaring van Suid-Afrika se kulturele erfenishulpbronne. [1]

Bewaringskategorieë volgens die Wet op Nasionale Erfenishulpbronne[wysig | wysig bron]

  • Nasionale erfenisterreine en Provinsiale erfenisterreine
  • Beskermde gebiede
  • Voorwaardelike beskerming
  • Erfenisregisters
  • Erfenisgebiede
  • Erfenisvoorwerpe
  • Strukture ouer as 60 jaar
  • Begraafplase en grafte
  • Fossiele (paleontologie)
  • Rotskuns
  • Argeologie
  • Beheer op die uitvoer van erfenisvoorwerpe
  • Ontasbare erfenis
  • Historiese skeepswrakke en kulturele erfgoed onder water [2]

Sien ook[wysig | wysig bron]

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]

Bronnelys[wysig | wysig bron]

Verwysings[wysig | wysig bron]