Flamen

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Portret van 'n flamen

'n Flamen (meervoud: Flamines wat vuuraanstekers beteken) was 'n priester van die antieke Romeinse godsdiens wat tydens die Romeinse Republiek aan een van agtien gode met amptelike kultusse toegewys is. Die belangrikste hiervan was die drie flamines maiores (of "groot priesters"), wat die belangrike Romeinse gode Jupiter, Mars en Quirinus gedien het. Die oorblywende twaalf was die flamines minores ("mindere priesters"). Twee van die minores het gode gedien wie se name nou onbekend is; onder die ander is gode oor wie min bekend is behalwe die naam.

Die Flamines het 'n belangrike rol in die Romeinse religie gespeel. Hulle was verantwoordelik vir die korrekte voortgang van die liturgie.

In die provinsies[wysig | wysig bron]

Die flamines van 'n provinsie was gewoonlik die hoogste posisie in 'n provinsie wat deur plaaslike aansienlikes beklee is. Hulle het dikwels tot die ridderskap behoort. Daar is bv. meer as sewentig flamines uit die provinsie Tarraconensis bekend, hulle het almal aan die munisipale aristokrasie of die ridderskap behoort; net een kon onder Vespasianus tot die Senaat toegelaat word, al was dit in 'n buitengewone situasie, omdat hy voorheen deur 'n senator geadopteer is. Ons ken ook verskeie flamines uit die Baetica sowel as uit die Lusitania, maar daar was geen lede van die ruiterordo wat self senatoriale rang behaal het nie.[1]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. Eck, Werner (2016). ""Zwei Fragmentarische Inschriften Für Senatoren Aus Andalusien."". Zeitschrift Für Papyrologie Und Epigraphik. 199: 202–07.