Hang, trek en vierendeel
Om gehang, getrek en gevierendeel te word (Engels: hanged, drawn and quartered) was van 1352 af ’n statutêre straf in Engeland vir mans wat aan hoogverraad skuldig bevind is, hoewel tydens die bewind van koning Hendrik III (1216-1272) die eerste keer oor die ritueel geskryf is. Daar is meer daaroor berig tydens die bewind van Eduard I.[1]
Die veroordeelde verraaier is aan ’n plank vasgebind en met ’n perd na die plek van teregstelling getrek, waar hy dan gehang is totdat hy amper dood was. Daarna is hy ontman, sy ingewande uitgehaal, hy is onthoof en eindelik in vier stukke gekap. Sy oorskot sou dikwels op prominente plekke dwarsdeur die land uitgestal word as waarskuwing vir mense wat verraad oorweeg. Vroue het eerder op die brandstapel gesterf.
Die strafheid van die vonnis het afgehang van die erns van die misdaad. Hoewel party veroordeeldes se vonnis versag is, het baie mans wat oor verskeie honderde jare aan hoogverraad skuldig bevind is, dié straf deurgemaak. Hulle sluit in Katolieke priesters wat tydens die bewind van Elizabeth I tereggestel is en verskeie van die mense wat betrokke was by die teregstelling van Karel I in 1649.
Die vonnis is later versag tot trek, hang tot die dood, en daarna onthoof en vierendeel. In 1870 is dit heeltemal in Engeland afgeskaf en in 1998 is die doodstraf vir verraad afgeskaf.
Verwysings[wysig | wysig bron]
- ↑ Diehl, Daniel; Donnelly, Mark P. (2009), The Big Book of Pain: Torture & Punishment Through History, Stroud: Sutton Publishing, ISBN 978-0-7509-4583-7, https://books.google.com/books?id=DYvg1WipNX0C
Skakels[wysig | wysig bron]
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Hang, trek en vierendeel.
Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik uit die Engelse Wikipedia vertaal.
