Haweloosheid

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
'n Hawelose man in Parys, Frankryk.

Haweloosheid is die toestand van mense sonder 'n permanente woning, soos 'n huis, woonstel of herberg. Mense wat dakloos gelaat is, is dikwels nie in staat om gereelde, veilige en voldoende behuising te bekom en in stand te hou nie.[1] Die wetlike definisie van hawelose wissel van land tot land, of tussen verskillende jurisdiksies in dieselfde land of streek.[2]

Die term haweloses kan ook insluit mense wie se primêre nagblyplek in 'n hawelose skuiling, 'n huishoudelike geweldskuiling, langtermynverblyf in 'n motel, 'n voertuig, plakkershut, 'n tentdorp, onder seile of kartonbokse, shanty dorpstrukture gemaak van afvalboumateriaal of ander ad hoc-behuisingsituasies. Volgens die VK se dakloosheidsuitreik "Crisis", is 'n huis nie net 'n fisiese ruimte nie: dit bied ook wortels, identiteit, sekuriteit, 'n gevoel van behoort en 'n plek van emosionele welstand.[3]

Daar is 'n hele aantal organisasies wat hulp verleen aan haweloses.

Verwysings[wysig | wysig bron]

Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Engelse Wikipedia vertaal.