Inskripsie van Bergakker

Die inskripsie.

Die rune-inskripsie van Bergakker is in 1996 ontdek en het tot baie besprekings onder taalkundiges gelei. Daar word aangeneem dat dié inskripsie van die Franke uit ongeveer 425-450 stam. Daar het bitter min van die Franke uit hierdie tyd oorgebly in wat vandag Nederland is. Die inskripsie bevestig daarmee aan die een kant die aanwesigheid van die Franke in die gebied van die Betuwe, en laat andersins sien dat ook die Franke runes gebruik het. Dit was bekend van hulle bure, die Friese, maar nie van die Franke nie.

Bernard Mees interpreteer die rune as haþuþȳwas ann kusjam logūns, wat sou beteken "(van) Haþuþȳw. Ek(hy) vergun 'n vlam (swaard) aan die uitverkorenes". Mees gee toe dat die betekenis van die letters nie altyd goed duidelik is nie. Hy analiseer die vorm van die woorde en beweer dat hulle al kenmerke vertoon wat ooreenkom met die later Oudnederfrankies.

Die Oudwesnederfrankies word ook Oudnederlands genoem en is die voorouer van Middelnederlands, Nederlands en ook Afrikaans. Hierdie interpretasie sou dus inhou dat die inskripsie van Bergakker gesien kan word as die alleroudste sin in Nederlands.

Veral die -s van haþuþȳwas en logūns is moontlik 'n bewys dat die slotmedeklinkers in Frankies al in die vyfde eeu stemloos geword het. Vir Oudsaksies, die voorouer van Nederduits, is dit eeue later (~900).