Internetprotokol

Die Internetprotokol (IP) is 'n datageoriēerde protokol wat gebruik word vir datakommunikasie oor 'n pakketgeskakelde internetwerk.

IP is 'n netwerklaag protokol in die internetprotokolsuite en ingesluit in 'n dataverbindingslaagprotokol (bv. Ethernet). As 'n protokol op die onderste lae verskaf IP globaal unieke adresse vir rekenaars in 'n netwerk. Dit bring mee dat die dataverbindingslaag nie die diens hoef te verskaf nie. Ethernet verskaf wel globaal unieke adresse maar kan nie oraloor gekommunikeer word nie d.w.s. twee Ethernet-toestelle sal slegs met mekaar kan kommunikeer indien hulle op dieselfde bus is).

Pakketverdeling

Insluiting van gebruikersdata in 'n UDP datagram binne 'n IP-pakket.

'n Voorbeeld van 'n IP-hoof soos onderskep deur ethereal.

Data vanaf 'n boonste laag protokol word ingesluit binne een of meer pakkette/datagramme (die begrippe is basies sinonieme in die IP). Geen stroombaanopstelling word benodig voordat 'n gasheer probeer om pakkette te stuur na 'n gasheer waarmee dit nie tevore gekommunikeer het nie (dit is juis die doel van 'n pakketgeskakelde netwerk), dus is IP 'n verbindinglose protokol. Dit maak dit baie anders as die Openbare Skakeltelefoon-netwerk wat vereis dat 'n stroombaan opgestel word voordat 'n oproep kan voortgaan ('n Verbindingsgeoriënteerde protokol).

Dienste verskaf deur die IP

Vanweë die abstraksie wat verskaf word deur insluiting, kan die IP gebruik word oor 'n heterogene netwerk (d.w.s. 'n Netwerk wat rekenaars verbind met 'n mengsel van Ethernet, ATM, FDDI, Wi-fi, Token-ring, ensomeer) sonder dat dit 'n verskil maak aan die boonste laag protokolle.

Al die dataverbindingslae kan hul eie stel adresseringskemas hê (of selfs glad nie hê nie) en daarom bestaan daar 'n behoefte om IP-adresse met dataverbindingsadresse te verbind. Hierdie verbinding van adresse word deur die ARP-protokol gedoen.

Betroubaarheid

Die IP verskaf 'n onbetroubare diens (d.w.s. 'n beste poging aflewering). Dit beteken dat die netwerk geen waarborge oor die pakket maak nie en kan geen, sommige of al die volgende van toepassing wees:

• datakorrupsie
• uit volgorde pakkette (pakket A kan voor B versend word, maar B kan voor A ontvang word)
• duplikate kan ontvang word
• verlore of weggedoende pakkette

In terme van betroubaarheid is die enigste ding wat die IP doen is om te verseker dat die IP-pakket se hoof foutvry is deur die gebruik van 'n kontrolesom.

Dit het die newe-effek tot gevolg dat pakkette met beskadigde hoofde weggegooi word met geen kennisgewingsvereistes aan beide kante nie ('n ICMP-boodskap mag egter gestuur word).

Om enige van die betroubaarheidskwessies aan te spreek moet 'n boonste laag protokol dit hanteer. Om byvoorbeeld die in volgorde aflewering te verseker sal die laag hoër op die data moet stoor totdat dit in die regte volgorde verder boontoe aangestuur kan word.

Die hoofrede vir hierdie gebrek aan betroubaarheid is om die kompleksiteit van roetebeheerders te verminder. Dit gee die roetebeheerders carte blanche om te maak met die pakkette soos hulle wil. 'n Minder as beste poging sal egter die gebruikerservaring negatief raak. Dus al word daar geen waarborge gemaak nie sal 'n beter poging deur die netwerktoerusting, lei tot 'n verhoogde gebruikerservaring.

IP-adressering en roetebepaling

Een van die ingewikkeldste aspekte van die IP is seker dié van IP-adressering en roetebepaling. Adressering verwys na hoe die gasheer op die eindbestemming 'n IP-adres verkry en hoe subnetwerke van IP gasheeradresse verdel verdeel en saam gegroepeer word. IP-roetebepaling word deur alle gashere uitgevoer, maar is veral belangrik by internetwerk roetebeheerders, wat tipies van die IGP- of EGP-protokolle gebruik maak om die aanstuurbesluite van IP-datagramme te maak oor IP-verbinde netwerke.

Weergawe geskiedenis

IP is die gemene element in vandag se openbare Internet. Die teenswoordige en mees gewilde netwerklaagprotokol in gebruik vandag is IPv4. IPv4 is deur die Verenigde State se departement van verdediging aangeneem in die standaard MIL-STD-1778.

IPv6 is die voorgestelde opvolger van IPv4. Die kenmerkendste verandering sal in die adressering wees. IPv4 gebruik 32-bis adresse (ongeveer 4 miljard adresse) terwyl IPv6 128-bis adresse gebruik (ongeveer 3.4×10³⁸ adresse). Al is die ingebruikneming van IPv6 stadig gewees tot dusver sal dit waarskynlik versnel aangesien alle stelsels in die Verenigde State dit sal moet ondersteun in 2008.

Weergawes 0 tot 3 is of gereserveer of nie gebruik nie; weergawe 5 was gebruik vir 'n eksperimentele stroomprotokol. Ander weergawe nommers is toegeken, gewoonlik vir eksperimentele protokolle, maar is nooit algemeen gebruik nie.

Sien ook

• Verbindinglose protokol
• IANA - Die organisasie wat IP-adresse toeken
• Internetprotokolsuite
• IPv4
• IPv6
• IP-adres
• Pakket (netwerk)
• TCP en UDP poortnommers
• TCP

Eksterne skakels

• RFC 791
• U IP-adres Geargiveer 13 Augustus 2006 op Wayback Machine
• The Law of Leaky Abstractions 'n Artikel in Engels deur Joel Spolsky wat die abstraksie (en probleme) in TCP- en IP-protokolle bespreek.