Kanto
'n Kanto of canto (Italiaans: canto, meervoud: canti) is 'n afdeling van 'n lang Middeleeuse of moderne gedig.
Etimologie[wysig | wysig bron]
Die woord "kanto" kom van die Italiaanse woord canto vir "lied", wat weer kom van die Latynse cantus, "lied", van die infinitief canere, "om te sing".[1][2]
Vorm en gebruik[wysig | wysig bron]
Die gebruik van die woord word in die 1911-uitgawe van die Encyclopædia Britannica beskryf as 'n "gerieflike verdeling wanneer poësie gewoonlik onder sy eie begeleiding deur die minnesanger gesing eerder as gelees word".[1] Daar is geen spesifieke formaat, struktuur of styl vir 'n kanto nie en dit is nie beperk tot 'n sekere vorm van poësie nie.
Die lengte van 'n kanto wissel van gedig tot gedig. Die gemiddelde kanto in Dante se Goddelike Komedie is 142 reëls, terwyl dit in Os Lusíadas 882 reëls is.
Verwysings[wysig | wysig bron]
- ↑ 1,0 1,1 Chisholm, Hugh, red. (1911). Encyclopædia Britannica (11de uitg.). Cambridge University Press.
- ↑ "Canto", The Merriam-Webster Dictionary. Besoek op 27 September 2015.
Algemene verwysing[wysig | wysig bron]
- Dutt, Romesh C. (2004). Ramayana. Kessinger Publishing. p. 208. ISBN 978-1-4191-4387-8.
Skakels[wysig | wysig bron]
Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik uit die Engelse Wikipedia vertaal.
