Kenning
'n Kenning (Oudnoors" kenning, "kenteken"; meervoud: kenningar) is 'n digterlike uitdrukking eie aan die Oud-Germaanse Skandinawiese en Oudengelse letterkunde en skaldepoësie. Dit is 'n stylfiguur wat as plaasvervanger van 'n naam of begrip aangewend is.
Die kenninge van die Oudnoorse lofliedere kom by leke as gekunsteld voor vanweë die opeenstapeling van vreemde spreuke, maar by die aristokratiese publiek van destyds het 'n voorkennis van die mitiese materiaal en sagas meegebring dat hulle dit verstaan het.
Struktuur[wysig | wysig bron]
In teenstelling met 'n eenledige heiti, wat met 'n metafoor vergelyk kan word, is die meerledige kenning 'n beeldomskrywing van 'n eenvoudige begrip.[1]
'n Eenvoudige voorbeeld is waar 'n genitiewe frase (báru fákr, "perd van die golwe") of 'n samestelling (gjálfr-marr, "seeros") gebruik word. Albei kenninge beteken "skip".
Kenninge kan uiters ingewikkeld raak[2] en kan soms lang stringe aaneengeskakelde terme tot gevolg hê. In die skaldepoësie is ingewikkelde kenninge gebruik waarin een van die woorde van die kenning self uit verdere kenninge bestaan. Die samestelling "slagtingsdouwurmdans" beteken byvoorbeeld "geveg". "Slagtingsdou" beteken "bloed", "bloedwurm" is "swaard" en "swaarddans" is "geveg".
Verwysings[wysig | wysig bron]
- ↑ Verse-forms and Diction of Christian Skaldic Verse.
- ↑ Faulkes, Anthony (1998), "Edda: Skáldskaparmál: 2, Glossary and Index of Names." Viking Society for Northern Research
Skakels[wysig | wysig bron]
Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik uit die Nederlandse Wikipedia vertaal.
