Kirche Powunden
Hierdie artikel is 'n weesbladsy. Dit is nie geskakel of in ander bladsye ingesluit nie. Help Wikipedia deur na moontlike teks te soek en 'n skakel hierheen te plaas. |
Die Kirche Powunden (Russies: Кирха Повунден) is 'n bouval wat die voormalige pleknaam in die noordelike Oos-Pruise dra, wat tans in Chrabrowo geleë is in Kaliningrad-oblast, Rusland. Die klip- en baksteenkerk dateer uit die 14de eeu en was veral bekend vir sy muurskilderye. Spore daarvan kan mens vandag nog op die oorblyfsels vind.
Ligging[wysig | wysig bron]
Chrabrowo (voormalig Powunden) maak deel uit van die Rajon Goerjewsk (voormalig Kreis Neuhausen) in die Russiese Kaliningrad-oblast, (voorheen Königsberg (Pruise; Koningsberg in Afrikaans)), en lê 21 kilometer noord van Kaliningrad (Königsberg). Die nuwe internasionale lughawe van die Rajonhoofstad is net oorkant die straat (Oelitsa A. Njewskogo). Dit is geleë aan die suidelike ingang van Chrabrowo en is aan die westekant van die straat te sien.
Kerkgebou[wysig | wysig bron]
Bougeskiedenis[wysig | wysig bron]
Tot 1945[wysig | wysig bron]
Die ou kerk van Powunden is gebou met gepleisterde klip en baksteen, met 'n afgeslote koorgedeelte. Die kerk word reeds in 1325 amptelik as ecclesia parochialis aangegee en erken.
Die kerkskip met sy gewelfde plafon word tussen 1325 en 1350 gebou. Teen die einde van die 14de eeu word die koorgedeelte aangebou, en die aanbou van die sakristie in die suidwestelike deel volg in die 15de eeu. In die jaar 1924 word oorblyfsels van die ou muurskilderye uit omstreeks 1370/80 herontdek - ook in 2006 word onder die pleister 'n verweerde afbeelding van die Apostel Paulus ontdek wat uit dieselfde tydperk dagteken.
Grondige herstelwerk word in 1691 gedoen. In 1843 vind verdere verbouings plaas en die toring word in 1862 uitgebou en verhoog.
Sedert 1945[wysig | wysig bron]
Die kerk het byna ongedeerd die Tweede Wêreldoorlog deurstaan. Maar daarna begin die aftakeling: Ten tyde van die Sowjetunie word die kerk konfiskeer en aanvanklik as klubgebou gebruik. Die kerk brand later af, en vanaf die 1970's word die kerkmure steen vir steen vir boumateriaal weggedra om die privaatwonings van die militêre personeel mee te bou. Ná 'n ongeluk moet die Sowjet-Russiese militêre bestuur oplaas 'n stokkie hiervoor steek, en sedertdien is die kerk net so kaalgestroop en onteer laat bly lê. Die dak en gewelwe het ingestort, die toring staan soos 'n geamputeerde vinger sonder sy toringdak. Die hoë sewedelige oosgewel met die diep blinde rond- en spitsboë het behoue gebly. Van die gewelwe uit die 14de eeu het nog net die konsoles oorgebly.
Kerkklok[wysig | wysig bron]
Die grootste van die twee Powundenkerkklokke is in 1727 deur die Königsbergse klokgieter Georgius Bernhardus Kinder gegiet. Tydens die Tweede Wêreldoorlog is die kerkklok ingevorder om gesmelt te word ten behoewe van die wapenindustrie. Tog bly die klok ongedeerd by die klokkekerkhof in Hamburg-Veddel, wat as tydelike opslagplek van kerkklokke moes dien uit die hele Duitse ryk en besette gebiede. In 1952 word die klok bekom deur die Evangeliese Kerkgemeente in die Rynland-Paltsiese Hüffelsheim, Landkreis Bad Kreuznach, as plaasvervanger vir die een wat deur bomskade vernietig is.
Heel aangegryp deur die verkryging van die Oos-Pruisiese klok, het die kerkgemeente op 6 Oktober 1985 die voormalige kerspel Powunden onder die vlerk geneem. Dit het ook nie by kerksake gebly nie - na afloop van die verbrokkeling van die Sowjetunie, het Gemeinde Hüffelsheim en Kommune Chrabrowo op 1 September 1990 ook op vriendskaplike wyse "sustermunisipaliteite" geword.
Kerkgemeenskap[wysig | wysig bron]
Parogie[wysig | wysig bron]
In die voorreformatoriese tyd was Powunden 'n kerkdorp; sedert 1334 bestaan daar reeds 'n parogie. Die Lutherse Hervorming het redelik vroeg sy intrek hierheen geneem. Aanvanklik staan die parogie onder Fischhausen (vandag: Primorsk), daarna tot 1945 tot die Kirchenkreis Königsberg-Land II (noord van die Pregoljarivier), binne die kerkprovinsie Oos-Pruise van die Evangeliese Kerke van die Oud-Pruisiese Unie.
Weens die vlug en verdrywing teen die Tweede Wêreldoorlog en die owerheidsverbod, kom die kerklewe tot stilstand. Eers teen die 1990's kry die Kaliningrad-oblast opnuut weer evangeliese parogieë, waaronder die Chrabrowo wat die naaste by Marschalskoje (voorheen Gallgarben) inskakel, wat op sy beurt 'n filiaalparogie is van die Opstandingskerk (Церковь Воскресения) in Kaliningrad (voorheen Königsberg), die moederkerk van die Propstei Kaliningrad van die Evangelisch-lutherischen Kirche Europäisches Russland (ELKER).
Kerspel-gebied (tot 1945)[wysig | wysig bron]
Die Powunden-Kerspel sluit tot 1945, benewens Powunden, ook die volgende plekke in:
Ou Duitse naam | Nuwe Russiese naam | Ou Duitse naam | Nuwe Russiese naam | Ou Duitse naam | Nuwe Russiese naam | ||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Berbadien | Korreynen, met Birkenberg |
Dubrawa, later: Chrabrowo, Datschnoje |
Schulstein | Wolnoje | |||
Bollgehnen | Gorlowka | Lobitten | Loegowskoje | Steinitten | Nowoje | ||
Dorben | Gussewo, later: Karjernoje |
Neufitte | Stombeck | Rybnoje | |||
Gunthenen | Priwolnoje | Plöstwehnen | Irkoetskoje | Twergaiten | Nadesjdino | ||
Adlig Heyde | Pomehnen | Karjernoje | Uggehnen | Matrossowo | |||
Karmitten | Otradnoje | Roppen | Sjirokopolje | Willkeim | Nowoselskoje | ||
Schmiedehnen | Kijewskoje |
Predikant[wysig | wysig bron]
Vanaf die Hervorming tot 1945 is die predikantsamp beklee deur:[1]
|
|
Verwysings[wysig | wysig bron]
Bronne[wysig | wysig bron]
Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Duitse Wikipedia vertaal. |
- Daniel Heinrich Arnoldt: Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation an den lutherischen Kirchen in Ostpreußen gestandnen Predigern. Königsberg 1777, S. 15–16.
- Karl Emil Gebauer: Kunde des Samlandes oder Geschichte und topographisch-statistisches Bild der ostpreußischen Landschaft Samland. Königsberg 1844, S. 111–112, Nr. 22.
- Manfred Klein: Zur Geschichte des Kirchspiels Powunden Kr. Königsberg (Pr.)-Land, 1998
- Friedwald Moelle:, Altpreußisches evangelisches Pfarrerbuch von der Reformation bis zur Vertreibung im Jahre 1945, Hamburg 1968