Laringeale konsonant
 | Hierdie artikel is 'n weesbladsy. Dit is nie geskakel of in ander bladsye ingesluit nie. Help Wikipedia deur na moontlike teks te soek en 'n skakel hierheen te plaas. |
Laringeale konsonante, ’n term wat dikwels as ’n sinoniem van keelklank gebruik word, is konsonante wat hoofsaaklik in die larinks geartikuleer word: die faringeale (ook epiglottale) en glottale konsonante,[1][2] en vir party tale uvulêre (of party uvulêre) konsonante.[3]
Die term laringeaal word dikwels beskou as sinoniem met glottaal, maar die larinks bestaan uit meer as net die glottis (stemvoue): dit sluit ook die epiglottis en ariëpiglottiese voue in. In breë sin sluit laringeale artikulasies gevolglik die radikale konsonante in, wat die wortel van die tong betrek. Die verskeidenheid klanke wat in die larinks geproduseer word, is die onderwerp van voortgesette navorsing, en die terminologie word nog gevorm.
Die term laringeale konsonant word ook gebruik vir gelaringealiseerde konsonante wat in die boonste deel van die stemkanaal geartikuleer word, soos die Arabiese 'klemme' en Koreaanse 'gespanne' konsonante.
Verwysings[wysig | wysig bron]
- ↑ John Esling (2010) "Phonetic Notation", in Hardcastle, Laver & Gibbon (eds) The Handbook of Phonetic Sciences, 2nd ed.
- ↑ Note that Esling (2010) has abandoned epiglotto-pharyngeal as a distinct articulation.
- ↑ Scott Moisik, Ewa Czaykowska-Higgins, & John H. Esling (2012) "The Epilaryngeal Articulator: A New Conceptual Tool for Understanding Lingual-Laryngeal Contrasts"
Bronne[wysig | wysig bron]
- Ladefoged, Peter; Maddieson, Ian (1996). The Sounds of the World's Languages. Oxford: Blackwell. ISBN 0-631-19814-8.
- Miller, Amanda (2005), "Guttural vowels and guttural co-articulation in Ju|’hoansi". Journal of Phonetics, dl. 35, Nommer 1, Januarie 2007, pp 56–84.