Lutherroos

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Die Lutherroos
Lutherroos as versiering by die Vredeskerk in Leipzig

Die Lutherroos is 'n simbool van die Evangelies-Lutherse kerke. Die Duitse kerkhervormer Martin Luther het dit oorspronklik vanaf 1530 as seël vir sy korrespondensie gebruik.

Die Leeue- en Papegaaie-venster van die Augustyne-kerk in die Augustyne-klooster te Erfurt, waar Luther tussen 1505 en 1512 as monnik gebly het, het as voorbeeld vir die seël gedien. Die seël is in 1530 in opdrag van die prins en latere keurvors van Sakse, Johan Frederik I, vir Luther vervaardig toe die kerkhervormer tydens die Ryksdag te Augsburg in die kasteel Veste Coburg gebly het.

Lazarus Spengler, 'n Neurenbergse raadsheer en aanhanger van die hervorming, het vir Luther 'n getekende skets van die latere seël gestuur wat deur die kerkhervormer as uitdrukking en samevatting van sy teologie en geloofsbelydenis beskou is. Op 15 September 1530 het Luther Philipp Melanchthon daarvan in kennis gestel dat prins Johan Frederik 'n besoek aan hom in die Veste Coburg gebring en vir hom 'n seëlring geskenk het.

Die Lutherroos as heraldiese figuur[wysig | wysig bron]

Die Lutherroos word in baie wapens as simbool gebruik, alhoewel Martin Luther nie noodwendig 'n besoek aan daardie plekke gebring het nie. Die roos is 'n figuur wat in die wapenkunde algemeen gebruiklik geword het. Dit is deur die adellike gesin Solms-Baruth in Niederlausitz net soos deur die Ring van Evangeliese Gemeentepadvinders as simbool in hulle wapens gevoer.

Die Lutherroos kom daarnaas in die wapens van 'n aantal Hongaarse munisipaliteite voor, soos byvoorbeeld Bezi, Dunaegyháza, Kajárpéc, Kemeneshőgyész, Malomsok, Mórichida en Tényő.

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]