M16-aanvalsgeweer

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Amerikaanse aanvalsgeweer M16A2. Kaliber 5.56x45mm NATO. Uit die versamelings van Armémuseum (Sweedse Weermagmuseum), Stockholm, Swede.

Die M16-aanvalsgeweer (amptelik aangedui as Rifle, Caliber 5.56 mm, M16) is 'n familie van militêre aanvalsgewere wat aangepas is uit die ArmaLite AR-15-geweer vir die Amerikaanse Gewapende Magte. Die oorspronklike M16-geweer was 'n 5,56 × 45 mm outomatiese geweer met 'n 20-rondte magasyn.

In 1964 het die M16 in Amerikaanse militêre diens ingestel en is die volgende jaar vir oerwoudoorlogvoering-operasies tydens die Viëtnamoorlog ontplooi.[1] In 1969 het die M16A1 die M14-geweer vervang om die Amerikaanse weermag se standaarddiensgeweer te word.[2][3] Die M16A1 het talle modifikasies ingesluit, insluitend 'n kamerhulp, verchroomde binnekant van die loop, beskermende versterking rondom die magasynvrystelling, en veranderde flitsbreker.[4]

In 1983 het die Amerikaanse Marinierskorps die M16A2-geweer in gebruik geneem en die Amerikaanse weermag het dit in 1986 in diens gestel. Die M16A2 vuur die verbeterde 5.56×45mm (M855/SS109) patroon af en het 'n nuwer verstelbare agtervisier, doppiedeflekter, swaar loop, verbeterde handskerm , pistoolgreep en kolf, sowel as 'n semi-outo- en drie-rondte sarsie vuurkieser.[5][6] Die M16A4, wat in Julie 1997 aangeneem is, is die vierde generasie van die M16-reeks. Dit is toegerus met 'n verwyderbare drahandvatsel en Picatinny-reling vir die montering van optika en ander bykomstighede.[7]

Die M16 is ook wyd indiensgestel deur ander gewapende magte regoor die wêreld. Die totale wêreldwye produksie van M16's is ongeveer 8 miljoen, wat dit die mees vervaardigde vuurwapen van die 5,56 mm kaliber maak.[8][9] Die Amerikaanse weermag het grootliks die M16 in frontlinie-gevegseenhede vervang met 'n korter en ligter weergawe, die M4-karabyn.[10][11] In April 2022 het die Amerikaanse Leër die SIG MCX SPEAR gekies as die wenner van die Next Generation Squad Weapon Program om die M16/M4 te vervang. Die geweer is aangedui as die XM7.[12]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. "Report of the M16 Rifle Review Panel". Defense Technical Information Center (DTIC). Department of the Army. 1 Junie 1968. Geargiveer van die oorspronklike op 24 September 2015.
  2. Smith, Walter H.B. (Mei 1990). Ezell, Edward Clinton (red.). Small Arms of the World (12de uitgawe). New York: Stackpole Books. bl. 46–47. ISBN 978-0880296014.
  3. Urdang, bl. 801.
  4. "Report of the M16 Rifle Review Panel". Defense Technical Information Center (DTIC). Department of the Army. 1 Junie 1968. Geargiveer van die oorspronklike op 24 September 2015.
  5. Osborne, Arthur D.; Smith, Seward (Februarie 1986). "ARI Research Note 86-19, Analysis Of M16a2 Rifle Characteristics And Recommended Improvements" (PDF). Mellonics Systems Development Division, Litton Systems, Inc. Fort Benning, Georgia: ARI Field Unit, Training Research Laboratory, United States Army – Research Institute for the Behavioral and Social Sciences. Geargiveer (PDF) vanaf die oorspronklike op 29 Maart 2017.
  6. Venola p. 6-18
  7. Green, Michael (13 Maart 2004). Weapons of the Modern Marines. MBI Publishing Company. p. 16.
  8. "M16 5.56mm Rifle". Colt.com. 2 Junie 2003. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 2 Junie 2003.
  9. Rottman 2011, p. 74.
  10. "Small Arms–Individual Weapons" (PDF). 3 November 2010. Geargiveer (PDF) vanaf die oorspronklike op 9 Februarie 2011. Besoek op 8 November 2010.
  11. "Commandant approves M4 as standard weapon for Marine infantry". Military Times. 26 Oktober 2015. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 9 Mei 2017.
  12. "Army chooses Sig Sauer to build its Next Generation Squad Weapon". Army Times. 19 April 2022.