Mense (Middelaarde)

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Die mense (Engels: Men) is in J.R.R Tolkien se werke een van vele algemene hominiedvariëteite. Ander belangrike rasse is die Elwe en die Dwerge.

Oorsprong[wysig | wysig bron]

In Tolkien se werke is die mense die jongste kinders van Ilúvatar, die enigste God. Hy was die eerste wat die Elwe geskep het, wat die eersgeborenes genoem is. Nadat die Elwe in Cuiviénen ontwaak en weswaarts na Valinor getrek het, ontwaak die mense in die verre ooste van Middelaarde. Hulle het later ook weswaarts gegaan. Toe die Elwe en mense mekaar ontmoet, het die Elwe die mense die Tweede Volk genoem. Later het die Elwe hierdie benaming voorbehou vir mense wat hulle goedgesind was.

Nie alle mense het ewe ver wes getrek nie. Die mense wat die beste bevriend met die Elwe was, het die verste wes getrek en hulle in die Elwe se midde in Beleriand gevestig en daar koninkryke gestig. Ander groepe mense woon in Eriador, langs die Anduin, en verder oos.

Mense word in Tolkien se werke beskryf as wesens wat maklik in die versoeking kom van boosheid en ondeug. Daarom dien baie mense wat ver van die Elwe woon vrywillig vir Morgoth en later ook Sauron.

Bronne[wysig | wysig bron]

  • Garth, John (2020). The Worlds of J.R.R. Tolkien: The Places that Inspired Middle-earth. Frances Lincoln Publishers & Princeton University Press. ISBN 978-0-7112-4127-5.
  • Kocher, Paul (1974) [1972]. Master of Middle-Earth: The Achievement of J.R.R. Tolkien. Penguin Books. ISBN 978-0-14-003877-4.
  • Shippey, Tom (2005) [1982]. The Road to Middle-Earth (Third uitg.). Grafton (HarperCollins). ISBN 978-0261102750.