Mitochondrium

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Mitochondria is silindervormige, hol stafies wat oral in die sitoplasma van alle selle, behalwe bakterieë, blou-groen wiere en rooibloedliggame, aangetref word. Hulle kom in wisselende hoeveelhede voor, maar hul getalle vermeerder as die energiebehoeftes van 'n sel toeneem. Daar kan tot 500 000 mitochondria in een sel aanwesig wees. Hulle vertoon 'n verskeidenheid groottes en vorme, selfs in dieselfde sel. Dit is gewoonlik 'n dubbelwandige struktuur waarvan die buitewand uit 'n gladde membraan bestaan. Die binnewand vertoon egter in 'n dwarssnee 'n groot aantal voue wat na binne gerig is. Dit word kristas genoem. Die holte van die mitochondria is met 'n halfvloeibare materiaal aangevul.

Plantselle besit minder mitochondria as dierselle, aangesien hul energiebehoeftes laer is en die metaboliese prosesse 'n stadiger tempo handhaaf.

Funksie[wysig | wysig bron]

Hierdie organel vorm die middelpunt van selrespirasie, dit wil sê die proses wat selle in staat stel om die energie wat hulle nodig het uit organiese voedingstowwe, byvoorbeeld glukose, te verkry, en bevat al die ensieme en ander stowwe wat betrokke is by die belangrikste en finale deel van selrespirasie. Daar is ongeveer sewentig van hierdie soort ensieme aanwesig. Mitochondria kan met reg as die kragsentrales van 'n sel beskou word.