Gaan na inhoud

Oligomeer

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Oligomere is polimere met 'n beperkte polimerisasiegraad n en sonder kruisbindings. Hulle word dikwels as dimere, trimere, tetramere, pentamere aangedui, maar vir hoë waardes van n gewoon as 16-mer of 43-mer.

Oligomere kan as grondstowwe in verder reaksies gebruik word. 'n Goeie voorbeeld is poliëtileenglikol (PEG) wat dikwels 'n polimerisasiegraad van 40-44 besit.[1] Dit het biologiese en biochemiese toepassings en word ook gebruik in die sintese van poliuretaan.

Daar is navorsing op die gebied van presiese oligomere wat bestaan uit net een soort molekule met een bekende molekuulmassa. 'n Goeie voorbeeld is tetranonakontaan C94H190, 'n oligomeer van poliëtileen.[1]

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. 1,0 1,1 Bas van Genabeek, Brigitte A. G. Lamers, Craig J. Hawker, E. W. Meijer, Will R. Gutekunst, Bernhard V. K. J. Schmidt (2021). "Properties and applications of precision oligomer materials; where organic and polymer chemistry join forces". Journal of Polymer Science. 59 (5): 373–403. doi:10.1002/pol.20200862.{{cite journal}}: AS1-onderhoud: gebruik authors-parameter (link)