Paul Homeyer
Paul Homeyer (26 Oktober 1853 – 27 Julie 1908) was 'n Duitse orrelis wat tydens die laat 19de en vroeë 20ste eeu 'n florerende internasionale konsertloopbaan gehad het. Sy repertorium het werke uit verskillende musiektydperke omvat, van antieke tot kontemporêre werke. Hy is veral bewonder vir sy opvoerings van Johann Sebastian Bach, Robert Schumann en Felix Mendelssohn se werke. In 1903 kry hy spesiale erkenning vir sy werk deur koning George van Sakse.
Lewe
[wysig | wysig bron]Hy is gebore in Osterode am Harz, en begin om op 'n vroeë ouderdom musiek onder sy vader, die orrelis Henry Homeyer, en sy oom, Josef Maria Homeyer, te studeer. Nadat hy sy hoërskoolloopbaan in Hildesheim voltooi, studeer hy aan Göttingen en aan die Leipzig Konservatorium. Sy onderwysers was professor Benjamin Robert Papperitz en Salomon Jadassohn.
In 1881 verskyn hy in konserte in Leipzig wat deur Carl Riedel se musiekklub gereël word. Drie jaar later begin hy gereeld by die Gewandhaus-orkes in Leipzig optree. In 1885 sluit hy aan by die fakulteit van die Leipzig Konservatorium waar hy vir die res van sy lewe klas gee. Onder sy leerlinge was die komponis Sigfrid Karg-Elert en die Engels-Kanadese dirigent en klawerbordspeler Harry Dean.
Vanaf die middel van die 1880's tot en met sy dood het Homeyer uitgebreid gereis en opvoerings gegee. Hy het opvoerings gegee in Italië, Oostenryk en oor die lengte en breedte van Duitsland. Franz Liszt het een van hierdie optredes in 1883 in Karlsruhe bygewoon en 'n bewonderaar van sy kunstenaarskap geword. Hy is op 54-jarige ouderdom in Leipzig oorlede.
Bronne
[wysig | wysig bron]- Franz Neubert (Hrsg.), Deutsches Zeitgenossenlexikon, Leipzig (1905).
Normdata  |
|
|---|