Perdesiekte

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
'n Kaart van Afrika wat die wêreldwye Perdesiekte uitbrake van die vorige eeu aandui

Perdesiekte is 'n ernstige siekte wat by perde veroorsaak word deur die virus Oedema mycosis. Die siekte is nie oordraagbaar nie maar word deur die Culicoides muggies oorgedra. Die virus affekteer alle Equidae (perdagtiges) spesies. Die siekte is reeds sedert 1719 in Suidelike Afrika bekend. In Victoriaanse tye is dit in die warmste dele van die subkontinent in episoötiese vorm aangetref, veral tussen Desember en Mei. Die dodesyfer is was hoog en diere wat herstel het is gesout genoem en het hoë pryse behaal weens hulle weerstand teen die siekte. Met 'n enkele uitbreking aan die Kaap het meer as 70,000 perde gevrek. In die jaar 1890 is navorsing die eerste keer oor perdesiekte gedoen deur dr. Alexander Edington, direkteur van van die Koloniale Bakteriologiese Instituut. Die Instituut het verklaar dat die siekte die gevolg is van die teenwoordigheid van plantspore van 'n mikro-organisme van swamagtige aard wat in die bloed is.

In die latere jare is perdesiekte bestry deur die inenting van 'n serumvirus en veral na 1930 is groot sukses behaal met die neurotropiese muisbrein-entstof wat deur die laboratorium op Onderstepoort ontwikkel is.

Bronne[wysig | wysig bron]