Gaan na inhoud

Philip Eduard Faure

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Dr. Faure as jong predikant.
Dr. Faure op gevorderde leeftyd.

Dr. Philip Eduard Faure (1 Februarie 1811, Stellenbosch7 Desember 1882) was die eerste predikant van die NG gemeente Wynberg, waar hy tot op die dag 48 jaar lank gearbei het, vier maal moderator van die Nederduitse Gereformeerde Kerk se Kaapse Sinode en ses maal aktuarius of assessor van dieselfde liggaam. Wynberg was sy enigste gemeente.

Faure vertrek in 1828 na Utrecht vir teologiese studie. Op 7 Desember 1834 word hy bevestig as Wynberg se eerste leraar en dien die gemeente tot sy dood op 7 Desember 1882. Dit was sy oudste broer, dr. Abraham Faure, wat die gemeente vyf jaar vantevore op 20 September 1829 gestig het toe hy die eerste godsdiensoefening op die plaas De Onder Schuur, later die staatspresidentswoning Westbrooke (tans Genadendal), gelei het.

Die Kerk gee hom en dr. William Robertson in 1848 opdrag om die Voortrekkers in die Transgariep te besoek en hulle geestelik te versterk. Die twee kerkleiers lê ongeveer 3 000 myl (4 800 km) af. Hulle stig op 25 November 1848 die gemeente Smithfield as derde gemeente in die latere Vrystaat en die gemeente op Bloemfontein spruit dieselfde jaar nog uit hulle besoek voort. Die geslaagde reis het baie gedoen om die gespanne verhouding tussen die Voortrekkers en die Moederkerk in die Kaapkolonie te verbeter. Die Vrystaatse dorp Fauresmith, waar die NG gemeente Fauresmith ook in 1848 gestig is, is na Faure en goewerneur sir Harry Smith vernoem toe dit in 1850 gestig is.

Faure tree van 1850 tot sy dood as redakteur van die jaarlikse Kerkalmanak op. Hy help ook in 1859 die Teologiese Kweekskool op Stellenbosch stig.

Op Wynberg beywer hy hom vir die geestelike bearbeiding en onderwys van die bruin bevolking. Dit lei tot die stigting van 'n afsonderlike sendinggemeente, wat in 2008 met die Wynberg-gemeente saamgesmelt het.

Faure het talle leiersposte in die kerk beklee danksy sy knapheid, veelsydigheid en sakevernuf. Van sy preke, toesprake en geskrifte is ook gepubliseer. Hy was die eerste keer moderator van die Kaapse Sinode in 1847, toe hy slegs 36 jaar oud was. In 1857, 1863 en 1873 beklee hy weer dié pos.

Persoonlike lewe en herkoms

[wysig | wysig bron]

Faure was die elfde en laaste kind van Jacobus Christiaan Faure en Aletta Hendrina (gebore Blanckenberg). Vier van hulle kinders is kleintyd oorlede. Hulle tweede kind en eerste seun was dr. Abraham Faure, wat 45 jaar lank leraar van die NG gemeente Kaapstad was. Laasgenoemde het sy jongste broer op 12 Januarie 1835 op Wynberg met Anna Wilhelmina Cambier (wie se moeder ook 'n Blanckenberg was) in die eg verbind. Agt kinders is uit die huwelik gebore: Wilhelmina Hendrina (gebore 1835), Jacobus Christiaan (1837), Aletta Hendrina (1839), Jan Gijsbertus Reijnier Cambier (1841), Philibert Carel Gerard (1844), Maria Cornelia (1845), Abraham Iodocus Heringa (1847) en Philip Carel Dirk (1849).

Abraham en Philip Eduard se oupa, ook Abraham, was die seun van die stamvader van die familie in Suid-Afrika. Hy is op 17 Augustus 1717 gebore en op 22 Julie 1792 op Stellenbosch oorlede. Uit sy huwelik met Anna Maria Wium (30 September 1731 tot 1811, Philip Eduard se geboortejaar) is sewe kinders gebore, waarvan Abraham en Philip Eduard se pa, Jacobus Christiaan, die sesde was.

Die Faures se stamvader, Antoine Alexandre, is op 2 Februarie 1685 in Orange gebore en in 1736 op Stellenbosch oorlede. Hy het in 1703 na Pruise gevlug weens geloofsvervolging omdat sy oupa Phillipe die Gereformeerde geloof aangeneem het. Uit Pruise het hy hom in die Kaap kom vestig. Sy vrou en die stammoeder van die Faures, was Rachel de Villiers (1694 tot 1773). Hulle het sewe kinders gehad, waarvan Abraham sr. die oudste was.

Bronne

[wysig | wysig bron]