Psigotropiese middel

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Kafeïen is die wêreld se mees gebruikte psigoaktiewe stof
Blou lotus (Nymphaea caerulea), ook Blou waterlelie genoem, is een van die oudste bekende psigoaktiewe plante. Hierdie seldsame plant is reeds in antieke Egipte verbou, onder meer vir geneeskundige doeleindes

'n Psigotropiese middel is 'n stof (of 'n mengsel van meerdere stowwe) wat die menslike psige beïnvloed. Meer neutrale benaminge vir hierdie psigoaktiewe stowwe is psigotropikum (meervoud: psigotropika; afgelei van die Griekse psychḗ «siel» en tropḗ «'n draai in 'n bepaalde rigting») of psigoaktiewe stof. Die laasgenoemde benaminge word ten behoewe van objektiwiteit gekies in plaas van emosioneel gelaaide terme soos "psigoaktiewe dwelm". Hulle is daarnaas neutraal in terme van wettigheid en onwettigheid aangesien onder meer ook psigofarmaka as psigotropiese middels gekategoriseer word.

Van die bekendste psigotropiese stowwe is kafeïen, amfetamien, barbiturate (soos barbital) en LSD.

Internasionale konvensies[wysig | wysig bron]

Een van die belangrikste internasionale ooreenkomste in verband met psigotropiese middels is die Verenigde Nasies se Konvensie oor psigotropiese stowwe wat op 21 Februarie 1971 deur die gevolmagtigdes van deelnemende state onderteken is en op 16 Augustus 1976 in werking getree het. Die konvensie, wat byna alle bekende psigoaktiewe stowwe dek, is daarop gemik om die inname van psigotropiese middels deur die algemene publiek te beperk en die gebruik daarvan vir wetenskaplike en geneeskundige doeleindes te reël.[1]

Verwysings[wysig | wysig bron]