Skeitregter

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Skeitregter

'n Skeitregter is 'n stuk laboratoriumtoerusting wat gebruik word om twee vloeistowwe te skei wat nie mengbaar is nie.

Skeitregters word gewoonlik van glas vervaardig en bestaan uit 'n bol met 'n stopprop van bo en 'n lang steel met 'n kraantjie onderaan. Daar is meestal 'n staander met 'n ringvormige klamp om dit in neer te sit.

Skeitregers word baie gebruik om organiese (reaksie-)oplossings te was deur hulle uit te skud met water. Die water word toegevoeg, die stopprop ingesteek en die mengsel geskud. Die skeitregter word in die staander gesit om die twee vloeistowwe toe te staan te skei onder invloed van die swaartekrag. Die waterige fase het gewoonlik 'n hoë digtheid in vergelyking met die organiese ene. As die skeiding voltooi is, word 'n beker onder die tregter gesit en die kraantjie oopgemaak om net die waterige fase te laat uitloop. Die kraantjie word gesluit en 'n tweede beker gebruik om die organiese fase op te vang. Soms word 'n derde beker gebruik om die bietjie vloeistof van die oorgang op te vang wat moeilik te skei is.

Die proses verwyder baie stowwe wat beter in water as in die organiese fase oplos. Die uitskudding word dikwels herhaal om die suiwering te verbeter.