Skematiese voorstelling

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

'n Skematiese voorstelling, of skematiese diagram, is 'n voorstelling van die elemente van 'n stelsel waarin abstrakte, grafiese simbole eerder as realistiese prente aangewend word. Dit ontbreek gewoonlik aan enige detail wat nie relevant is in die inligting wat die voorstelling moet meedeel nie, en kan ook onrealistiese elemente insluit wat nietemin begrip sal bevorder. 'n Kaart van moltreinroetes vir gebruik deur voornemende passasiers kan byvoorbeeld 'n stasie net as 'n ronde kol aandui; die kol toon geen werklike ooreenkoms met die werklike stasie nie, maar dra inligting oor sonder visuele omslagtigheid. 'n Skematiese diagram van 'n chemiese nywerheidsproses gebruik simbole wat die houers, pype, kleppe, pompe, en ander toebehore van die stelsel uitbeeld, en sal die uitleg van die verbindings beklemtoon terwyl meeste fisiese kenmerke buite rekening gelaat word. In 'n elektroniese stroombaandiagram mag die uitleg van die simbole nie met die uitleg van die werklike stroombaan ooreenstem nie, maar die elemente kan vereenvoudig word vir makliker interpretasie deur die gebruiker.

Soorte[wysig | wysig bron]

Skematiese voorstellings en skematiese diagramme sal die volgende voorbeelde insluit:

'n Semi-skematiese diagram kombineer die abstraksie van 'n suiwer skematiese diagram met ander elemente wat om verskillende redes so realisties as moontlik uitgebeeld word. Dit is 'n kompromie tussen 'n volkome abstrakte diagram (soos een van die Washington-metropool) en 'n uitsluitlik realistiese voorstelling (soos byvoorbeeld 'n lugfoto van Washington).

Die Tabula Peutingeriana, 'n semi-skematiese kaart, dui paaie en landmerke abstrak aan, sonder 'n ooreenkoms met die werklikheid, maar hul liggings, oriëntasie en afstande word vir praktiese oorwegings wel so akkuraat as moontlik weergegee.

Kyk ook[wysig | wysig bron]