Fermat se laaste stelling: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
k r2.7.1) (robot Bygevoeg: la:Theorema Ultimum Fermatianum |
k r2.7.3) (robot Bygevoeg: sq:Teorema e fundit e Fermatit |
||
Lyn 56: | Lyn 56: | ||
[[sk:Veľká Fermatova veta]] |
[[sk:Veľká Fermatova veta]] |
||
[[sl:Fermatov veliki izrek]] |
[[sl:Fermatov veliki izrek]] |
||
[[sq:Teorema e fundit e Fermatit]] |
|||
[[sr:Последња Фермаова теорема]] |
[[sr:Последња Фермаова теорема]] |
||
[[sv:Fermats stora sats]] |
[[sv:Fermats stora sats]] |
Wysiging soos op 14:21, 29 Desember 2012
Fermat se laaste stelling is 'n stelling in getalleteorie wat sê dat geen positiewe heelgetalle , en die vergelyking vir enige heelgetalwaarde van groter as twee kan bevredig nie.
Hierdie stelling is die eerste in 1637 deur Pierre de Fermat, beroemd in die kantlyn van 'n afskrif van Arithmetica, vermoed, waar hy beweer het dat die bewys te groot was om in die kantlyn te pas. Ten spyte van die inspanning van talle wiskundiges, is 'n suksesvolle bewys eers 358 jaar later in 1995 deur Andrew Wiles gepubliseer. Die onopgeloste probleem het die ontwikkeling van algebraïese getalleteorie in die 19de eeu en die bewys van die modulariteitstelling in die 20ste eeu gestimuleer.