Operasie Gomorrha: Verskil tussen weergawes

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Content deleted Content added
Voyageur (besprekings | bydraes)
k →‎Die bombarderings: Beeld van Commons
Voyageur (besprekings | bydraes)
Lyn 6: Lyn 6:


==Die bombarderings==
==Die bombarderings==
[[Beeld:Mahnmal Hamburger Strasse Hamburg Germany 28DEC2005.jpg|thumb|right|250px|'n Oorlogsmonument in Hamburger Straße]]
[[Beeld:Mahnmal Hamburger Strasse Hamburg Germany 28DEC2005.jpg|thumb|right|250px|'n Oorlogsmonument in Hamburger Straße]][[Beeld:Hamburg StNikolai Panorama.jpg|thumb|left|190px|Die St. Nikolai-kerk was tussen 1874 en 1876 die hoogste gebou ter wêreld. Sy bouvalle het as 'n oorlogsmonument bewaar gebly]]
Die Operasie Gomorrha het vyf nagtelike bomaanvalle behels wat deur die Britse Royal Air Forece uitgevoer is, asook twee Amerikaanse lugaanvalle wat deur die USAAF bedags uitgevoer is.
Die Operasie Gomorrha het vyf nagtelike bomaanvalle behels wat deur die Britse Royal Air Forece uitgevoer is, asook twee Amerikaanse lugaanvalle wat deur die USAAF bedags uitgevoer is.



Wysiging soos op 21:44, 7 Januarie 2008

Die verwoeste Hamburg in 1943

Operasie Gomorrha was die militêre kodenaam vir 'n reeks lugaanvalle wat deur die Britse Lugmag tydens die Tweede Wêreldoorlog vanaf laat Julie 1943 teen die Noord-Duitse hawestad Hamburg uitgevoer is. Dit was destyds die ergste bomaanvalle in die geskiedenis van die lugoorlog. Die naam van die operasie verwys na die Bybelse verhaal oor die stede Sodom en Gomorrha wat as die tuiste van sondaars en misdadigers beskou is en deur God in 'n reën van vuur en swael vernietig is. Die lugaanvalle, wat op bevel van die omstrede lugmaarskalk en opperbevelhebber van die Britse Bomber Command, Arthur Harris, uitgevoer is, was dan ook daarop gemik om 'n vuurstorm in die woonbuurte van Hamburg te ontketen.

Volgens beramings het meer as 35 000 siviele burgers in die inferno gesterf, en 125 000 is beseer. 900 000 Hamburgers het te voet uit die stad gevlug.[1] Die meeste van die slagoffers het in die digte rook verstik, en skokwekkende foto's soos dié van 'n klein seuntjie wat nog in die dood aan 'n lugbeskermingshelper vasklou nadat beide in die rook verstik het, kon eers ná die oorlog gepubliseer word - die Nazi-minister van propaganda en "volksvoorligting", Joseph Goebbels, het nuusberigte oor die gevolge van lugaanvalle summier verbied, en ook die brandwere van Duitse stede was nie gemagtig om hul ervarings by die brandbestryding uit te ruil nie.[2] Goebbels se siniese kommentaar ná die aanvalle op Hamburg was "Man stellt sich doch alles viel schlimmer vor, als es nachher tatsächlich ist." [Dinge blyk uiteindelik minder erg te wees as wat mens eers gedink het.]

Net soos in alle ander gevalle het Adolf Hitler geweier om 'n besoek aan die verwoeste Hamburg af te lê - hy het aanvanklik self gedreig om Britse stede "uit te wis" en het later nooit enige bomskade in Duitse stede met sy eie oë gesien nie.[3]

Die bombarderings

'n Oorlogsmonument in Hamburger Straße
Die St. Nikolai-kerk was tussen 1874 en 1876 die hoogste gebou ter wêreld. Sy bouvalle het as 'n oorlogsmonument bewaar gebly

Die Operasie Gomorrha het vyf nagtelike bomaanvalle behels wat deur die Britse Royal Air Forece uitgevoer is, asook twee Amerikaanse lugaanvalle wat deur die USAAF bedags uitgevoer is.

Die lugaanvalle het snags op 24 Julie 1943 begin toe Hamburg deur 791 Britse bomwerpers aangeval is. Die mikpunt van die aanval was die St.-Nikolai-kerk in die stadsentrum, maar as gevolg van foutiewe markerings is 'n uitgestrekte gebied deur die aanval geraak. Nogtans het grootskaalse brande in die binnestad in Hoheluft, Eimsbüttel en Altona uitgebreek. Ook 'n aantal voorstede in die noordweste is deur die lugaanval geraak. Die lugbeskermingsdiens het die aantal slagoffers wat gedood is op sowat 1 500 mense beraam.[4]

In die namiddag van 25 Julie het 40 Amerikaanse bomwerpers teikens in die seehawe van Hamburg aangeval. 'n Aantal skepe is gesink en sommige ruoliefabrieke getref.

Smiddags op 26 Julie het 71 Amrikaanse bomwerpers nog eens teikens in die hawegebied gebombardeer en onder meer die kragsentrale Neuhof getref. As gevolg van die twee Amerikaanse aanvalle het sowat 150 mense hulle lewens verloor.[5]

Die vierde aanval, wat snags op 26 Julie deur ses Britse Mosquito-vliegtuie uitgevoer is, was sogenaamde steuringsaanvalle wat slegs klein skade berokken het.

Die tweede groot Britse lugaanval snags op 27 Julie is egter deur 739 bomwerpers uitgevoer. Die hoofmikpunt van die bombarderings was stadsbuurte wat oos van die binnestad geleë was. As gevolg van die ongewone weerstoestande in Hamburg het die grootskaalse brande 'n vuurstorm ontketen. Orkaansterkte-winde, wat oor die grond gewaai het, het die woedende brande vinnig laat versprei en buite beheer raak. Die stadsbuurte Rothenburgsort, Hammerbrook en Borgfelde is volledig verwoes, en ook in Hamm, Eilbek, Hohenfelde, Barmbek en Wandsbek is grootskaalse skade berokken. Sowat 30 000 mense het hul lewens verloor.

Die derde groot Britse lugaanval snags op 29 Julie is deur 726 bomwerpers uitgevoer, en veral die stadsbuurte Barmbek, Uhlenhorst en Winterhude is deur die bombarderings geraak. Ondanks die grootskaalse brande en die feit dat Barmbek net soos Hammerbrook digbevolk en dig beboud was is hier geen vuurstorm ontketen nie. Die presiese aantal slagoffers is nie bekend nie en word op sowat 1 000 mense beraam.[6]

Die sewende en laaste groot aanval is snags op 2 Augustus deur 740 Britse bomwerpers uitgevoer. Vanweë 'n donderstorm wat oor Hamburg gewoed het kon die bombarderings nie doelgerig uitgevoer word nie. Ondanks 'n aantal groter brande (byvoorbeeld in die Staatsoperahuis van Hamburg) is daar geen grootskaalse vuurskade berokken nie. Die antal slagoffers is nie bekend nie, maar was waarskynlik duidelik kleiner as dié van die eerste of derde groot Britse lugaanval.

Verwysings

  1. Unser Jahrhundert im Bild. Gütersloh: Prisma 1985, bl, 573
  2. Unser Jahrhundert im Bild (1985), bl. 572-573
  3. Unser Jahrhundert im Bild (1985), bl. 573
  4. Brunswig, Hans: Feuersturm über Hamburg. Stuttgart 1978, bl. 206
  5. Brunswig (1978), bl. 210
  6. Brunswig (1978), bl. 259